Jesienne niebo recenzja

Bardzo czekałam na kolejną wizytę w Pensjonacie Bluebell!
Oczywiście byłam ogromnie ciekawa tego, jakie decyzje podejmie rodzeństwo Bennetów, aby zamknąć pewien rozdział życia i zacząć podążać swoimi wymarzonymi ścieżkami, ale najbardziej tęskniłam za przytulnością samego pensjonatu, spokojem jeziora i sielankową, górską okolicą Pasma Błękitnego.

"Jesienne niebo" rozpoczyna się dwa lata po wydarzeniach z "Kropli Błękitu" i tym razem główną bohaterką jest Grace- najmłodsza z trójki rodzeństwa. Po śmierci rodziców i wielu przeciwnościach losu pensjonat został odbudowany i prosperuje bardzo dobrze, więc Levi, Molly i Grace postanawiają sprzedać swoje dziedzictwo i rozpocząć realizację własnych pomysły na przyszłość. Wszystko powoli zmierza w dobra stronę, każdy ma w głowie swój idealny plan, jednak komplikacje zaczynają pojawiać się wraz z przybyciem do pensjonatu pewnego gościa...
Wyatt Jennings zatrzymuje się w pensjonacie Bluebell, ponieważ musi odpocząć od swojej pracy zawodowej, a w okolice Pasma Błękitnego sprowadzają go złe wspomnienia z dzieciństwa, z którymi ma zamiar się wreszcie uporać. Od samego początku między Wyattem a Grace zawiązuje się nić porozumienia, która komplikuje kilka spraw, ale ostatecznie pomoże nie tylko Grace dokonać właściwych wyborów.

Chociaż książka jest romansem, to nie takim uroczym i cukierkowym. To historia w której głównym wątkiem jest związek dwóch osób, ale Denise Hunter wplotła tu wiele smaczków psychologicznych a nawet kryminalnych, co nie jest typowe dla tego gatunku i sprawia, że prosta opowieść staje się wielowymiarowa..
Uwielbiam wracać do czytania o Bluebell, ponieważ już po kilku zdaniach mam wrażenie, jakbym fizycznie przenosiła się w to urocze miejsce. Bardzo lubię styl pisania autorki, i choć raczej sięgam po kryminały, horrory czy fantastykę, to seria Pensjonat Bluebell pozwala mi odetchnąć, wyciszyć się i zrelaksować.
"Jesienne niebo" to świetne zakończenie całej trylogii- nieprzegadane, nienaciągane, a krótkie, urocze i domykające wszelkie niejasności. Chociaż żałuję, że to koniec tej serii- myślę, że tom trzeci był zakończeniem idealnym.