Córka z Kuby recenzja

"Córkę z Kuby" czytały trzy pokolenia: ja, mama i babcia. Każda z nas jest nią zachwycona. Uwielbiamy twórczość Sorayi Lane. To już drugie nasze spotkanie z cyklem "Utracone córki". Czekamy na kolejne części.
Spotkałyśmy tutaj dwie główne bohaterki, które nigdy się ze sobą nie spotkały. Pierwszą z nich jest Esmeralda. Poznajemy ją w roku 1950. Mieszka na Kubie. Drugą bohaterką jest Claudia, która żyje w Anglii we współczesnych czasach. Czy coś łączy te obie panie? Tego dowiecie się czytając "Córkę z Kuby".
Jest to bardzo przejmująca historia, która chwyta za serca. Przygotujcie sobie chusteczki, ponieważ nieobędzie się bez łez. Na jakiś czas może wam się zatrzymać serce.
Miejscami nie rozumiałam postępowania niektórych postaci występujących w tej książce. Wszystko mogłoby się potoczyć inaczej.
Rodzina Claudii (a właściwie jej zmarła babcia) otrzymuje list z pewnej kancelarii. Przedstawiciel rodziny został zaproszony na spotkanie. Mama naszej bohaterki wytypowała ją, żeby ich reprezentowała. Czy od razu chciała iść na to spotkanie? Na spotkaniu było kilka dziewczyn w podobnym do niej wieku. Każda z nich otrzymała tajemnicze pudełko. To co w nim znalazła zaprowadziło ją na Kubę. Czego tam szukała? Odpowiedzi na kilka pytań. Co ją tam spotkało? Czy pokochała Hawanę?
Esmeralda Diaz jest córką barona cukrowego Julio Diaza. Ojciec uwielbiał chwalić się swoimi trzema pięknymi córkami. Każda z nich była wyjątkowa. Co się stanie, gdy jednej z nich zabije mocniej serce do partnera biznesowego ojca? Czy on zaakceptuje związek swojej najstarszej córki z Europejczykiem?
Obie bohaterki staną przed ciężkim wyborem. Co wybiorą? Czy pójdą za głosem serca, czy raczej rozumu?
W cyklu "Utracone córki" podoba mi się droga, którą pokonują bohaterki w celu poznania swoich korzeni. Pewnie wielu z nas marzy o tym, żeby poznać swoje drzewo genealogiczne. Poznając je można się miło zaskoczyć.
Decyzje, które muszą podjąć Claudia i Esmeralda nie są proste.
Jeżeli szukacie idealnej obyczajówki, to śmiało sięgnijcie po "Córkę z Kuby". Znajdziecie tutaj bardzo interesujące wątki. Akcja jest wartka, dlatego nie da się nudzić. Fabuła idealnie wymyślona. Bohaterki są genialne.
Nie mogłam oderwać się od czytania. Ta historia tak bardzo mnie urzekła. Szkoda, że tak szybko się skończyła. Pozostaje mi, mojej mamie i babci czekać na kolejną część "Utraconych córek".
Was zachęcam do przeczytania książki "Córka z Kuby".
Jeżeli lubicie twórczość Lucindy Riley, to twórczość Sorayi Lane przypadnie wam do gustu. Gwarantuję wam, że czas poświęcony na czytanie jej powieści nie będzie czasem straconym.
U mnie wciągnęło trzy pokolenia. Możliwe, że wkrótce wciągnie i czwarte. A jak to jest u was?
Z czystym sercem polecamy "Córkę z Kuby".

Na uwagę zasługuje również piękna okładka. Przyciąga wzrok. Jest po prostu hipnotyzująca. Gratulacje dla jej twórcy.

Gratuluję również autorce Sorayi Lane tak wspaniałego i wyjątkowego dzieła.