Córka Racheli recenzja

“Bo ocalenie jednego życia oznacza tyle samo, co uratowanie całego świata”.

Drugi tom cyklu “Dama w kapeluszu” od razu zostajemy wciągnięci w wir niepokojących wydarzeń. Wojenna zawierucha trwa w najlepsze, Łódź staje się Litzmannstadte i zostaje wcielona do Rzeszy. Niemcy rozpanoszyli się na dobre, z zaciętością likwidują wszystko, co polskie, została wprowadzona godzina policyjna, ludzie są wysiedlani, nikt nie może czuć się bezpiecznie, śmierć jest wszechobecna. W lasach Lućmierskich dokonano zbrodnia na łódzkiej inteligencji. Apolonia razem z przyjaciółmi próbuje odnaleźć się w tym wszystkim, robi wszystko, by uratować, powierzoną jej na początku wojny żydowską dziewczynkę.

Wielowymiarowa akcja powieści toczy się swoim rytmem, przenosi nas do Łodzi do strasznych czasów II wojny światowej. Fabuła ciekawie utkana, dopracowana w każdym szczególe, ukazuje ludzkie skomplikowane losy, trudny wojenny czas. Z łatwością i realizmem Autorka oddaje ducha tamtych niepokojących czasów. Wyraźnie nakreślone osobowości bohaterów, to zwykli ludzie, charakterni, silni i słabi tchórze. Apolonia skradła moje serce już w pierwszym tomie i to się nie zmieniło. To odważna, silna, wrażliwa kobieta. Walczy o przetrwanie swoje i małej Adeli.

Autorka z wyczuciem i empatią kreśli obrazy życia ludzi, którym przyszło żyć w strasznych czasach. Codzienność tych ludzi podszyta jest strachem, niepewnością, cierpieniem, walką o przetrwanie kolejnego dnia. Obok chwil pełnych zwątpienia rozpaczy, niemocy są i te lepsze. Jest miłość, przyjaźń, oddanie, wzajemne wsparcie i pomoc. Naszymi bohaterami targają wewnętrzne rozterki, porywy serca. Rozpoczyna się krwawa, brutalna likwidacja Żydów, którzy zostali umieszczeni za murami getta. Z ludzi wychodzi to co najlepsze i to, co najgorsze. Tląca się nadzieja, że kiedyś wreszcie skoczy się ten koszmar.

Piękna, trudna, emocjonalna, przykuwająca uwagę opowieść. O ludzkiej determinacji, odwadze, o poświecenie, o przyjaźni, o miłości, o nadziei. Bardzo polecam całą serię!