Minęła godzina dwudziesta druga recenzja

"Każdy potrzebuje swojej przestrzeni, jakichś relacji, których nie zbudujesz w związku, na przykład przyjaźni z tą samą płcią, czasu z rodziną."

Mikołaj jest dziennikarzem i codziennie o godzinie 22:00 prowadzi audycję radiową. Rozmawia wówczas że słuchaczami i słucha co mają do powiedzenia na temat filmów, aktorów czy książek. Zawsze czeka na jeden telefon. To kobieta, która przedstawia się zawsze słowami "To ja". Ich znajomość po pewnym czasie przenosi się na poziom mailowy. Jednak w międzyczasie Mikołaj poznaje Ewę, z którą zbliżają się do siebie. Ona z kolei ma swoje problemy życiowe. Właśnie rozpada się jej związek. Słuchaczka, czy Ewa? Z kim będzie bardziej po drodze mężczyźnie?
✨✨✨
Przyznam, że już od pierwszych stron wciągnęła mnie ta książka. Najlepsze jest to, że zupełnie nie wiem dlaczego. Nie chodzi o to, że jest zła. Właśnie rzecz w tym, że jest taka... Spokojna? Przewidywalna? Tylko, że to w ogóle mnie nie irytowało w żaden sposób. Jest dwójka nieznajomych, którzy zbliżają się do siebie za sprawą kota właściwie. Kota, którego ktoś wyrzucił na śmietnik...🙄 Do tego okazuje się, że Ewę i kobietę z radia coś łączy. No ale jednak to historia Ewy jakoś tak mocno mnie uderzyła. Otóż poznajemy ją kiedy to już piąty rok spotyka się z Danielem. Ten znowu od niedawna jest znanym aktorem. To Ewa jako jego partnerka pchała go do tego by spełniały swoje marzenia. Kiedy w końcu mu się udało to sława tak zawróciła mu w głowie, że zwyczajnie się na nią wypiął. Na Ewę, nie na sławę. Nie muszę mówić, że szybko się pozbierał po rozstaniu? To dobrze.

Natomiast relacja Mikołaja i Ewy to coś, czego życzę każdemu. Obydwoje po pewnych przejściach. Obydwoje dojrzali emocjonalnie na tyle, by wiedzieć czego chcą. Generalnie ta książka jest bardziej dojrzała niż sobie to wyobrażałam. Naprawdę, mocno mnie to zadziwiło bo niewiele jest teraz książek na rynku, których bohaterowie nie zachowują się jak dzieci w piaskownicy. Godne pochwały.

Jest troszkę zabawnie momentami. Mikołaj i Ewa lubią sobie docinać w rozmowach. W ogóle ich relacja jest w większości urocza. Myślę, że obydwoje siebie potrzebowali. Warszawa choć duża to jakoś pozwoliła im na siebie przypadkiem wpaść. Polecam wam tę historię. Będziecie się dobrze z nią bawić. Dodatkowo radiowiec jako główny bohater? Ja chyba jeszcze nie czytałam książki z takim wątkiem.