Duet (nie)idealny recenzja

Okładka książki nie przekonała mnie do lektury, ale opis wydawcy już tak. Brawo za kreatywność! Grafika jest prosta, na siłę nałożona na siebie i przez to nieczytelna. Prawie 300 stron tekstu. Co zaś do treści, to mam mieszane uczucia.

Z jednej strony mamy tutaj schematyczność. Para głównych bohaterów, którzy szczerze się nie cierpią w pracy, którzy spotykają się w mocno nietypowych okolicznościach. Początkowa niechęć zamienia się w pasję, a w końcu miłość. Podoba mi się, że pisarze tworzą według tego schematu i warto sobie od czasu do czasu pozwolić na taką lekką, prostą i przyjemną lekturę, ale nie jestem przekonana do bohaterów tej książki. Krótko mówiąc nie przekonali mnie do siebie. Cały czas miałam takie wrażenie jakbym była na spektaklu Garnizonu Sztuki, gdzie zostało to pokazane w podobny sposób.


Ona - ma świetną przemianę materii, więc kocha zajadać się pizzą, zatrudnia się w agencji towarzyskiej, żeby utrzymać mieszkanie, w którym miesza, bo zostawił ją chłopak.
On - jej przełożony, akurat rozstaje się z niewierną żoną.
Oboje po przejściach, oboje wolni, niezależni i chętni na przygodę, ale dlaczego los tak bardzo pragnie pchnąć ich w swoje ramiona?
Nie śmiałam się podczas lektury ani razu, więc komedii tam nie dostrzegam, ale obyczajówkę jak najbardziej. Podobało mi się, że książka jest krótka na jeden wieczór, bo szybko można ją przeczytać, ale nie jest pozbawiona wad. Fani tej książki na pewno się pojawią, ale osobiście uważam, że przydałaby się tutaj lepsza redakcja. Myślę, że schemat można by rozbudować na przykład o jakiegoś zazdrosnego klienta czyli więcej przygody.
Ale sami zobaczcie:

Porywa Was to? Wiele w książce występuje tego typu dialogów. Przekonują Was? Bo mnie nieszczególnie. Mam wrażenie, że spokojnie można byłoby pokusić się o ich przeredagowanie i zamianę na bardziej porywające. Przez to całkiem dobry schemat staje się nieco nużący dla czytelnika...

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu Nakanapie.pl.