Niemy śmiech recenzja

 Kariera modelki jest marzeniem wielu dziewcząt, a pierwsze skojarzenie jakie przychodzą na myśl to uśmiechające się do obiektywu szczęśliwe dziewczyny lub spacerujące po wybiegu podczas światowych wyborów. Do tego sława, podróże po różnych zakątkach świata. Ale czy tak jest zawsze? Bo świat modelingu ma drugą stronę medalu i już nie taką jasną i pozytywną.Narkotyki,anoreksja, ciągła presja, wykorzystywanie seksualne. 
 Heidi Hassenmüller jest jedną z moich ulubionych autorek. Chociaż jej książki są przyporządkowane jako literatura młodzieżowa to nie nazwałabym ich tak, ponieważ autorka porusza w nich wiele trudnych i życiowych tematów. "Niemy śmiech to trzecia pozycja po "Dobranoc słonko" i "Pewnej wrześniowej niedzieli", która bardzo mnie poruszyła.
 Antje to ośmioletnia dziewczynka,która nagle przestaje mówić. Żaden lekarz nie jest w stanie stwierdzić co jest przyczyną utraty mowy u dziecka. Jej matka Katherine poświęca się pracy jako modelka i nie znajduje czasu dla córki.
 Autorka przedstawiła historie, która na przemian toczy się z perspektywy Antje i Katherine. Podczas lektury uważnie można dostrzec zagubienie kobiety,która chce pracować jako modelka,ale jednocześnie być niezależna i nie być pod presją show-biznesu. Katherine szybko przekonuje się, że świat modelingu nie jest taki jaki przedstawiają go gazety i media. Poznaje czym jest presja i manipulacja. 
 Książkę czyta się szybko, ale dostarcza sporo wzruszeń i refleksji.
 Przejmująca opowieść o tym jak łatwo się zgubić, ale również o nadziei, że można jeszcze zmienić swoją życiową drogę zanim będzie za późno. Mnie historia Antje i Katherine osobiście bardzo urzekła.