Kłamstwo recenzja

Ta książka jest boleśnie prawdziwa. Możemy oceniać główną bohaterkę jako mało rozważną lub po prostu głupią, jednak takie są nastolatki. Xenii żyjącej pod jarzmem rodziców wystarczy zainteresowanie płci przeciwnej, by po prostu porzucić swoje marzenia i dać się ponieść uczuciu. Nuta tajemniczości, sprawia, że bohaterka dostaje wręcz obsesji na punkcie nowego znajomego.

Eric natomiast jest jej przeciwieństwem. Miał trudne dzieciństwo, funkcję jego rodziców przejął kuzyn, który był dealerem narkotyków. Chłopak od najmłodszych lat jednak odstawał od środowiska, w którym wyrastał. Jednak lojalność i wdzięczność wobec osób, które się nim zajęły przekreśliła kilka lat jego życia. Dopiero wirtualna znajomość z dziewczyną sprawia, że chce coś zmienić w swoim życiu.

 Care Santos zderza ze sobą dwa skrajnie różne światy. Dziewczynę - której nic nie brakuje oprócz swobody i chłopaka - który miał swobodę, ale nie ma zainteresowania od najbliższych. Całą historię poznajemy dwuetapowo, najpierw Xenia prowadzi opowieść ze swojej perspektywy, a później Eric za pomocą listu przedstawia nam swoje życie. Pomimo, że te historie się przeplatają, że chłopaka poznajemy tylko z zapisków, myślę, że to on jest głównym bohaterem, to jego przekaz jest tym co tworzy całość.

 Bardzo dobry styl i umiejętność tworzenia postaci, bierność i nieporadność Erica jest wręcz namacalna i zaczyna nas uwierać. Smutek, pustka, żal – to można odczuć, w zderzeniu z tą książką, ale także nadzieję na lepszy czas. Na podstawie losów bohaterów można wynieść ważną lekcję, że wirtualna rzeczywistość może mieć niewiele wspólnego z rzeczywistością i trzeba być naprawdę uważnym i nie ufać ślepo przypadkowym osobom. Z drugiej strony pokazuje pokrętną logikę nastolatków