Zielona Gwiazdka recenzja

Kocham to miejsce o każdej porze roku. Te pola, łąki, lasy, ta cisza i spokój. Ja wiem, że w mieście to jest dopiero życie, sklepy na każdym rogu, taksówka za taksówką, a u nas to tylko ala uber i to w wyjątkowe dni. Rodzice namawiają mnie na wyjazd, na studia w Krakowie, na życie w wielkim mieście, ale to nie dla mnie. Ja kocham tą naszą wieś i to z nią wiążę swoją przyszłość.

I właśnie do tej naszej zapomnianej wsi, na końcu świata, zawita zespół uwielbiany przez wielu dorosłych. A razem z nimi dobrze rokujący zespół jako support. Przyjaciółka wciąga w pracę kelnerki do miejsca, w którym ekipa będzie nocować. I choć nie szukam miłości w przyjezdnych osobach, ten jeden ma w sobie coś magnetycznego, przyciągającego. I choć jest Niemcem, mówi bardzo ładnie po polsku. Co mi szkodzi jedna kawa z nim?

Muszę przyznać, że choć mimo wielu różnic, rozmawia mi się z nim naprawdę dobrze. Na tyle, że zaprosiłam go do rodzinnego domu na posiłek! A to mi się nie zdarza. Moja rodzina jest bardzo uprzejma, troskliwa, nikomu złego słowa nie powie, a jeszcze głodnym od siebie nie wypuści. A tymczasem dziadek siedzi jakiś taki milczący, patrzy na chłopaka spod byka, by po chwili strzelać pytaniami jak z karabinu maszynowego. Co się dzieje?!

Nie sądziłam, że przyjazd zespołu i moja praca kelnerki okaże się początkiem wielkiej życiowej rewolucji. I myślałam, że wszystko już wiem, gdy zaczęły spadać na mnie bomby, jedna po drugiej. Takich emocji się nie spodziewałam... I to, jak przez wiele lat żyłam w niewiedzy...

To książka, która zachwyca opisami, emocjami, relacjami między bohaterami. Powieść, która wciąga od pierwszej strony i otula spokojem. Bardzo dobrze wykreowana główna bohaterka, ale i postacie drugoplanowe doczekały się świetnych portretów psychologicznych. Autorka napisała tę historię z lekkością, wplatając we współczesność trochę tajemnic z przeszłości, które tylko urozmaiciły fabułę. Może mało w niej samego klimatu świąt to miło się wprowadzało w ten klimat z "Zieloną gwiazdką".