Błazen królowej recenzja

Akcja powieści rozpoczyna się za panowania Edwarda VI Tudora, i ciągnie się przez pięć lat królowania Marii, do jej śmierci w 1558 roku. W czwartym tomie Gregory zastosowała charakterystyczną dla siebie konstrukcję powieści, która skupia się na mniej znaczącej bohaterce - świadku tamtych czasów. Autorka opisuje wspomniane pięć lat jej oczami, czyli jest to powieść napisana z punktu POV (person of view), którą w tym przypadku jest Hanna - błazen królowej.

Tak naprawdę Hanna i opracowana na jej potrzeby tło są fikcyjne. Gregory wymyśliła sobie ją, aby w łatwy i przyjemny w odbiorze sposób przedstawić rządy Marii I. Jest ona postacią wykształconą i odznaczającą się bardzo liberalnym sposobem myślenia, jak na XVI wieczną Anglię.

Gregory kreśli niezwykle realistyczny i żywy portret księżniczki Elżbiety oraz królowej Marii. Maria w ówczesnych czasach przez anglikanów była uważana za potwora, a tymczasem skrywała sekrety, o jakich żaden z jej wrogów by jej nie posądzał. Była współczującą kobietą, kochającą swojego męża, chcącą stworzyć z Anglii liczące się w Europie królestwo. Można współczuć Marii, ale autorka wcale nie wybiela jej, przypominając dosadnie o zbrodniach jakie popełniła w imię prawdziwej wiary. Elżbieta natomiast zostaje ukazana jako podstępna lisica, która z każdą kolejną intrygą rośnie w siłę kosztem swojej starszej siostry. "Błazen królowej" jest niczym historia o wojnie w łonie zwykłej prowincjonalnej rodziny, tyle że na znacznie większą skalę.

Autorka świetnie potrafi odnaleźć się w tym temacie. Pisanie każdej powieści poprzedzają długie badania materiału źródłowego, którego luki Gregory wypełnia własnymi teoriami. Trzeba przyznać, że całość wypada niezwykle wiarygodnie, a każdą z powieści autorki czyta się na jednym oddechu. Tym razem nie było inaczej. "Błazen królowej" to jedna z najlepszych książek w zbiorze autorki.