Ósmy kontynent recenzja

SŁOWEM WSTĘPU
Na rynek czytelniczy „wdarło się” nowe wydawnictwo – BookEdit. Jedną z książek wydanych pod ich szyldem jest pozycja traktująca o bieganiu – ale nie tym zwykłym, rekreacyjnym. W książce Ósmy kontynent Mariusz Szeib opisuje własne, i nie tylko, zmagania podczas zdobywania kolejnych maratonów na poszczególnych kontynentach. Czym jest 7 Continents Club? Co czuje maratończyk przemierzający bezkres Antarktydy? I czym tak naprawdę jest tytułowy ósmy kontynent?

ÓSMY KONTYNENT. PRZEZ 7 KONTYNENTÓW W GŁĄB UMYSŁU. HISTORIE PRAWDZIWE
Mariusz Szeib swoją książkę podzielił na dwie części. W pierwszej z nich opisuje swoje przemyślenia i doświadczenie związane z bieganiem i pokonywaniem maratonów. Niesamowite, jak wiele może znieść nasze własne ciało! Przebiegnięcie dystansu ponad 42 km jest nieziemskim wysiłkiem, a nasz organizm może nam płatać figle na przykład w postaci niezapowiedzianych skurczów mięśni czy dreszczy. Autor świadomie i celowo postawił sobie za cel dołączenie do klubu 7 kontynentów i dopiął swego! Dzięki temu na kartkach jego książki możemy dowiedzieć się nie tylko z jakimi emocjami zmagał się podczas szaleńczych biegów na Saharze czy Antarktydzie, ale również poznać szczegóły organizacyjne poszczególnych maratonów. Czym różni się bieg w Omsku od tego na Antarktydzie? Czego spodziewać się po biegu na pustyni?

Druga część książki to spisane przemyślenia innych maratończyków, którzy podobnie jak Mariusz Szeib, zapragnęli odbyć podróż i znaleźć swój własny, ósmy kontynent. Autor zaprosił do współpracy dziewięć osób, dla których bieganie jest ogromną częścią życia. Niesamowite historie osób z całego świata, które utwierdzają czytelnika w przekonaniu, że impossible is nothing, a bieganie można uprawiać niezależnie od wieku, płci, koloru skóry czy wyznania.

PRZEMYŚLENIA
Kiedy przebiegłam swoje pierwsze 3 km w życiu, czułam niesamowitą satysfakcję. Gdy pokonałam pierwsze 5 km bez zatrzymywania się i nie przekraczając 30 min – myślałam, że zepsuł mi się zegarek. W końcu, kiedy ten sam zegarek pokazał mi przełamanie dystansu 10 km wiedziałam, że nigdy nie wolno się poddawać. Na 10 km moje bieganie się zakończyło, ale nikt mi nie odbierze tej wiary w siebie, w swoje możliwości i uczucia pokonania własnych słabości. To pozostanie ze mną już na zawsze – przeświadczenie, że wiem, że potrafię. Motywacja do biegania, tego rekreacyjnego i wyczynowego, jest różna – każdy biegacz ma swoją. Jedni biegają wedle zasady grupy fejbsukowej – biegam, bo mnie ludzkość wku*wia; inni biegają, aby sprawdzić samych siebie i non stop poprawiać własne wyniki, a dla innych bieganie jest formą spędzania wolnego czasu, chwili spokoju i relaksu. Niepodważalne jest, że podczas biegu mamy czas dla siebie, można przemyśleć wtedy wiele spraw, spojrzeć na własne problemy z pewnym dystansem. Bieganie wyczynowe to walka z samym sobą, ze swoimi słabościami, z organizmem, z psychiką. Maratony, ultra-maratony, triathlony, ironman’y wymagają wielu poświęceń, wyrzeczeń i ogromnej silnej woli.

OCENA
Książka „Ósmy kontynent” jest swego rodzaju pamiętnikiem, który na pewno przypadnie do gustu biegaczom wszelkiego rodzaju – nie tylko maratończykom. Znajdziemy w niej sporą dawkę historii i polityki – dla mnie tej drugiej było troszkę za dużo. Bieganie powinno odbywać się ponad wszelkimi podziałami, nawet niezależnie od tego, jak bardzo chcielibyśmy pojednać ze sobą ludzi. Książka to świetna odskocznia od codzienności i ciekawa podróż w głąb ludzkiej psychiki, w ich doświadczenia i różne podejścia do życia oraz świata. Niektóre podejścia mogą irytować, z innymi będziemy się zgadzać. Polecam!

P.S. Sprawdźcie, w jak niesamowitą inicjatywę zaangażowany jest autor książki! Freedom Charity Run – http://freedomcharityrun.org/