Białe na czarnym recenzja

Książka opowiada o losach chłopca o imieniu Ruben. Ruben jest również autorem tej książki. Urodził się w Moskwie, jest synem Wenezuelczyka, a matka jego to Hiszpanka. Ruben wychowywał, się jako sierota w sowieckich domach dziecka.

Opisał, w książce jak wyglądały jego losy z perspektywy czasu i swej młodości, jaką spędził w domu dziecka. Dzieci w domu dziecka były upośledzone. Z domu dziecka dzieci upośledzone trafiały do domu starców, a następnie tam umierały z tęsknoty. Smutny jest los dzieci z domu dziecka. Ruben był pozbawiony miejsca w świecie. Od dnia narodzin był skazany na śmierć.

Autor przedstawia w książce prawdziwe swoje przeżycia. Literatura ta przedstawia na faktach prawdziwych losy dzieci. Sam opis książki, gdy go czytamy, na pierwszy rzut oka wywołuje smutek w sercu Czytelnika oraz autora.

Książka przeznaczona nie tylko dla młodzieży dorosłej, ale i dla nas samych.

Sami nie zawsze w życiu kierujemy się rozsądkiem i miłością.

Nie zawsze widzimy pozytywne strony medalu świata. Świat widzimy w białych i czarnych odcieniach. Wolimy jednak czasami nie oglądać się za siebie i nie widzieć problemów.

Kolor biały oznacza czystość, a kolor czarny jest dodatkiem do naszej ponętnej rzeczywistości.

Bohaterom zawsze jest łatwiej, a nie bohaterom trudniej być.

Najlepiej jest zawsze w chwilach trudnych liczyć tylko na siebie.
A może czasami warto, spojrzeć jest łagodnie na ten czarny świat niż udawać wokoło, że jest czysto. Świat nie jest czysty, lecz czarny.

Nasz bohater do końca pokazał, że posiada zimną krew. Był traktowany źle, ale nie skarżył się. Miał przyjaciół, pomimo że był kaleką. Ciężko mu było. Znosił wszystko cierpliwie. Był bardzo dobrym uczniem. Ruben nie lubił koloru białego.

Zgadzam się z Rubenem, że czarne zawsze pozostanie na białym tle. Dla mnie osobiście biały kolor jest niewidzialny. Ludzie o wielu rzeczach wolą nie wiedzieć, wolą przemilczeć. Właśnie taki jest nasz świat ''Białe na czarnym''.

Książka ta przedstawia realny świat w oczach dziecka. Tak naprawdę przeczytać ją może każdy z nas, a szczególnie dorastająca młodzież wkraczająca w swój własny świat.

Tak wiele rzeczy jest, widzialnych w białym tle tylko to, że tło jest niewidzialne nawet dla nas samych.

Czytelnik odnajdzie w tej książce samego siebie. Dojdzie, do wniosku jak może pomóc dzieciom z domu dziecka.

Ruben przedstawił prawdziwy świat w oczach własnych i niestety w oczach nas samych.

Szkoda, że taki w ogóle świat istnieje. Możliwe, że ten świat się zmieni i nie będzie taki bolesny dla życia tych fantastycznych skrzywdzonych przez los dzieci.

Ta książka wskaże nam wskazówki, czy warto być dobrym i nie odsuwać pomocnej dłoni od potrzebującego pomocy dziecka.

Polecam przeczytać tę książkę.