Bać się czy nie bać? Opowieści terapeutyczne recenzja

Rozpoczynając zapoznawanie się z twórczością Pani Klaudii Giese-Szczap autorki książki pt.'' Bać się czy nie bać Opowieści terapeutyczne'' nie sądziłam, że przypadnie mi ona do mojego czytelniczego gustu ze względu na to, że literatura pedagogiczna należy do jednego z wielu gatunków, które odgrywają bardzo ważną rolę w życiu codziennym i na ich podstawie można wyciągnąć z czasem ciekawe wnioski oraz wnieść do niego coś ciekawego korzystając z porad zawartych w ich głównej treści.

Zdaję sobie doskonale z tego sprawę, że autor znający bardzo dobrze swoją zawodową dziedzinę pedagogiczną opisujący ją we właściwy sposób, bo wie, jaki ma w niej zastosować stylowy zawodowy język, który bywa na ogół trudny. Zastosowane w nim użyte formy nieznanych do tej pory pojęć, przykładów zazwyczaj nie zawsze są zrozumiane tak od razu, ponieważ brakuje w nich podanego konkretnego i logicznego wyjaśnienia na zasadzie prostych nieskomplikowanych praktycznych działań z pracy zawodowej. Wywołuje wówczas to lekki chaos i czytelnik może się nieco pogubić w tym, co autor chciał mu przekazać.

Właściwie to od samego początku autorka zaciekawiła mnie przedstawieniem treściwych opowieści terapeutycznych, które są bardzo dobrze skonstruowane, dopasowani do wszystkich sytuacji bohaterowie, a ich zachowanie świadczy o nich wiele i daje wiele do myślenia.

Szczególnie podobało się mi wyjaśnienie autorki, co skłoniło ją do tego, aby powstała ta książka.

Co prawda nie rozpoczęłam, czytać tej książki od pierwszej strony jak to zazwyczaj robię, ale od przypadkowej opowieści, która przyczyniła się do tego, abym w dalszym ciągu poznawała kolejne nowe mogące być wskazówką do rozważań w wielu sytuacjach, z którymi nie każdy sobie daje rady od razu i szuka przyczyn, dlaczego tak się dzieje. Niby jest z pozoru normalnie, a jednak pojawia się problem nierozumiany przez otoczenie, z którym przebywa na co dzień, a niekoniecznie musi się je akceptować ze względu na ich wady i zalety.

Książka nie posiada rozdziałów i bardzo szybko się ją czyta.

Autorka książki, że jest doskonałym obserwatorem życia zawodowego i czy potrafi, to udowodnić należy się, o tym przekonać czytając tę książkę.