Zaginiona wyspa recenzja

tak jak większość - zakochałam się w twórczości Margaret Mitchell, czyli "Przeminęło z wiatrem" od razu dołączyło do moich ulubionych pozycji 

książkę znalazłam w pobliskiej bibliotece, która została zakupiona z pieniędzy ofiarowanych przez Koło Przyjaciół Biblioteki (bardzo dziękuję!), podeszłam oczywiście do tej pozycji sceptycznie

nowela mnie nie zawiodła, bo nie spodziewałam się nie wiadomo czego, historia świetnie ukazana, no powiedzcie... kto tak teraz kocha? i która kobieta tak "walczy" o swój honor? co za czasy! język, moim zdaniem, jest piękny, a kochana Peg "Zaginioną wyspę" napisała a wieku szesnastu lat (niesamowite!) w niespełna miesiąc 

do drugiej części książki podchodziłam ostrożnie, z jednej strony nie widziało mi się czytanie listów (w końcu to prywatna własność), a jak wiadomo, Margaret prosiła męża o spalenie jej listów (po jej śmierci), opowiadań i innych zapisków, ponieważ nie chciała, aby jej życie było "dla wszystkich", a tutaj właśnie mamy część jej życia... ale ciekawość przezwyciężyła i wręcz pochłonęłam jej korespondencję (składnia na 5!), a zdjęcia przejrzałam ze trzy razy

podsumowując, książka raczej jest dla wielkich fanów Margaret "Peggy" Mitchell, jej twórczości, innych raczej nie zainteresuje i nie docenią tej krótkiej (nadal czuję niedosyt!) noweli, ale za to czegoś się dowiedzą na temat pisarki