Apaszka w kwiaty jabłoni recenzja

"Często marzenia trzeba odłożyć na później, czasami w ogóle o nich zapomnieć. Życie to nie koncert życzeń. Życie to przypadłość pełna niespodzianek i zaskakujących zwrotów. Nawet nieciekawa i nudna egzystencja jest zaskoczeniem, bo człowiek zawsze pragnie dla siebie czegoś wyjątkowego."

Apaszka w kwiaty jabłoni to opowieść o rodzinie Marków, to opowieść o trzech kobietach: matce i dwóch córek Teresie i Kasi. Dziewczyny były wychowane bez ojca myśląc ze nie żyje. Teresa to kobieta skromna, wykształcona, wszystkim się przejmująca, której marzeniem jest praca w bibliotece. Kasia natomiast jest mężatką o dobrym sercu stara się wspierać i pomagać siostrze. Pewnego dnia matka spotka się w restauracji z córkami i oznajmia im ze wyjeżdża do Karpacza do pracy w domu opieki, zakazując im odwiedzania jej bez zgody. Wywołuje to zdumienie, a jednocześnie zaciekawienie dziewcząt: dlaczego? Starają się odwieść matkę od decyzji. Ale ta z sobie tylko znanych powodów nie zmienia zdania. Jakie tajemnice skrywa matka dziewczyn Beata. Siostry postanawiają dowiedzieć prawdy. Znajdują pudełko z listami. I tak poznajemy historię Aureliusza, człowieka bardzo oddanego rodzinie, wykształconego, profesora, który wskutek splotów nieszczęśliwych zdarzeń stracił wszystko i stał się bezdomnym. Opiekuje się siostrą Dorota, uzależnioną od alkoholu. Siostry odkryły też, że ich mama padła ofiara manipulacji człowieka, który pod maska fałszywej dobroci, ochrony doprowadził do rozpadu rodziny. To przez niego z kobiety zadbanej stała się zgorzkniała, zaszczuta i zmęczona. W wyjaśnianiu sprawy pomaga Teresie przystojny Bruno. Miedzy młodymi powoli zadzierga się nić przyjaźni… Autorka w swojej powieści dotyka bardzo ważnych tematów: alkoholizmu, bezdomności, przemocy. To dramatyczne doświadczenie, które sprawia, że człowiek traci wiarę w siebie, nie traci jednak wiary w innych ludzi. Uwrażliwia na nie czytelnika-pomagając im przekonujemy się o tym, że człowiek potrafi być szlachetny i empatyczny. Moją uwagę w utworze zwróciła tytułowa apaszka, którą Teresa otrzymała od matki z zastrzeżeniem by jej „strzegła jak skarbu” bo jest ona symbolem kiedy rodzina była razem. Pełni ona rolę łagodności, dobroci i wrażliwości bohaterów. To symbol odradzającej się nadziei, jednoczenia, trwania rodziny; znaku nowego życia, wspomnienie dobrych chwil. Kwiaty na apaszce są delikatne i subtelne, kojarzą się z odrodzeniem, nowym początkiem i nadzieją
Spotkanie z powieścią Apaszka w kwiaty jabłoni -Anna Wojtkowska-Witala była moja pierwsza powieścią autorki.