Koreańczycy. W pułapce doskonałości recenzja

Reportaż WUJ, o którym dzisiaj będę pisać, jest połączeniem autobiografii i reportażu. O Korei Południowej wiemy i zarazem nie wiemy. Z tej książki mogłam się dowiedzieć wielu informacji z racji tej, że autor opisuje swoje bezpośrednie spotkanie z tym krajem i tymi ludźmi. Na początku tej dekady podjął pracę w Hyundayu. W książce tej opowiada o szoku kulturowym pod każdym względem, jakiego doświadczył jako Amerykanin w Seulu. Mówi o zwyczajach w korporacji koreańskiej, o tym, jak pracują Koreańczycy, co szanują, a czego się boją, jak żyją, co jedzą oraz o tym jak wyglądała jego praca w branży motoryzacyjnej itd.
Bardzo ciekawa książka. Okazuje się, że Korea Południowa zrobiła wielki szok cywilizacyjny, a wszystko dzięki ogromnej pracowitości oraz konfucjańskiej filozofii życia. Autor opowiada w książce o sobie i swoim życiu, a ono obejmuje też jego małżeństwo. Ahrens był singlem, który po czterdziestce ożenił się i to szczęśliwie. Opowiada jak układał sobie życie, co musiał w sobie pokonać, żeby z samotnika jedynaka stać się gotowym do poświęceń mężem i ojcem i jak praca w koreańskiej korporacji mu w tym pomogła. Jego żona z kolei pracowała na placówkach dyplomatycznych, zatrudniona przez rząd USA. Okazało się w ostatecznym rozrachunku, że Koreańczycy byli skłonni do ustępstw w imię dobra rodziny, natomiast pracodawcy żony - w żadnym razie. To bardzo znamienne.
O ile przed przeczytaniem tej książki myślałam, że jest to dosyć odległy tematycznie reportaż, to w trakcie lektury zmieniłam zdanie. bo po pierwsze książka pokazuje jak wygląda dalekowschodni model pracy, jak tam się żyje i jak można z podrzędnej firmy uczynić światową i rozpoznawalną markę. Po drugie poznałam ciekawą historię człowieka, który zdecydował się na pracę w innym kraju, w innej branży i opowiada o trudnościach i sukcesach z nią związanych, po trzecie jest to książka o ciekawym i ciepłym życiu człowieka, który po 40-stce zdecydował się na życie rodzinne.
To bardzo ciekawa książka, trochę reportaż, a trochę autobiografia, ale fajnie się to czyta.