Piętro wyżej recenzja

"Piętro wyżej" to historia życia Oskara Leibnitza, który stawia wszystko na jedną kartę by zacząć swoje życie na nowo. W wieku dwudziestu trzech lat postanawia sprzedać cały swój majątek, by móc kupić bilety na statek, który zabierze go do Charletown. W jednym z niższych pokładów RMS Hope (co swoją drogą uważam za doskonałą nazwę - Nadzieja), jako pasażer czwartej klasy wyrusza w rejs po Atlantyku by dotrzeć do modernistycznego miasta. Miasta zrodzonego z wielkich ambicji i wielkiego kapitału. "Założone na roponośnych polach koła polarnego miasto sięgające chmur" Złożone z dziewięciu wieżowców, każdy w kształcie równoramiennego krzyża i wysokości sześćdziesięciu pięter, ustawionych na planie kwadratu. Perfekcyjnie kompletna całość zaprojektowana przez wizjonera Le Corbusier.
Celem Oskara jest wspinać się coraz to wyżej, a później tylko jeszcze jedno "Piętro wyżej" Czy uda mu się wspiąć na sam szczyt wyżyn społecznych i jakie przeszkody napotka po drodze, to już musicie sami się przekonać, nie będę zdradzić zbyt wiele.

Książka od samego początku bardzo mi przypadła do gustu. Głównym bohater jest narratorem i w przyjemny, czasem nawet zabawny sposób opowiada swoje losy. Akcja toczy się dosyć wolno, a to wszystko spowodowane jest bardzo duża ilością przemyśleń Oscara. To sprawia, że sami chcemy zatrzymać się na chwilę i zastanowić co tak naprawdę ważne jest dla nas, za czym pędzimy i czy jesteśmy szczęśliwi na "piętrze" na którym się teraz znajdujemy. Fabuła jest bardzo oryginalna i z pewnością sprawia, że z zainteresowaniem czyta się kolejne opisy wizji miasta zamkniętego w budynku. Swoją drogą tak mnie zainteresował ten projekt, że postanowiłam poszukać na temat Plan Voisin więcej informacji i muszę przyznać, że jest w tym coś intrygującego.
Ta książka to również skarbnica złotych myśli i cytatów, a sama historia to metafora podziału społecznego "Kilka metrów w linii prostej, kilkanaście pokoleń ambicji i wyrzeczeń w linii rzeczywistej"

Jeśli nie są wam straszne opisy i prawie 700 stron wyśmienitej powieści to konieczne musicie po nią sięgnąć. Ja jestem osobiście pozytywnie zaskoczona tym dziełem.