"Krew Dahaku" to powieść, która od pierwszych stron zanurza nas w niezwykle żywiołowym i brutalnym świecie pustynnego miasta Dahak. Jest to dzieło Moniki Litwinow i Mateusza R.M. Rogalskiego, które łączy w sobie elementy kryminału i fantasy, tworząc wyjątkowe crime-fantasy.

Główną sceną wydarzeń jest Dahak, miasto żyjące własnym, nieprzewidywalnym rytmem, pełne piachu, pyłu, przypraw i wszechobecnego upału, miejsce, w którym zbrodnia, polityka i magia splatają się w ciasny węzeł. To miejsce pełne kontrastów. Znajdziemy tam zarówno pełne przepychu Dzielnice Świątyń, jak i mroczne zaułki wypełnione smrodem, ubóstwem i moralnym upadkiem. Atmosfera tego miejsca jest tak sugestywna, że niemal czuć gorące powietrze i piach skrzypiący między zębami. Miasto, chociaż przesiąknięte magią, nosi w sobie gorzki cień współczesnych metropolii. Nierówności, korupcja i nieustanna walka o wpływy stanowią codzienność jego mieszkańców. Miasto to jest przeraźliwie realne w swoim brudzie, smrodzie i ludzkich ambicjach. Bogactwo wykreowanego świata dopełniają różnorodne rasy: od klasycznych elfów, krasnoludów i goblinów po nowe, autorskie pomysły autorów, takie jak Óróki (pół ludzie, pół lisy), Merkaci czy Smokowcy. Dzięki temu uniwersum książki tętni życiem, a mnogość przedstawionych postaci i grup społecznych dodaje mu realizmu.

Główną bohaterką powieści jest Yalin, Óróczka, łącząca w sobie ludzką inteligencję i lisie instynkty. Jest postacią twardą, zdeterminowaną, ale też pełną wewnętrznych konfliktów, związanych z jej przeszłością oraz otoczeniem, które nie szczędzi jej wyzwań. Pracując w gwardii zostaje wplątana w sprawę tajemniczej śmierci goblina, która staje się punktem wyjścia do skomplikowanej intrygi. U jej boku pojawia się Amir, arogancki, acz charyzmatyczny dziedzic elfickiego rodu, który na pierwszy rzut oka wydaje się jej całkowitym przeciwieństwem. Ich relacja, pełna tarć i napięć, dodaje dynamiki fabule, ale unika banalności, jaką mógłby wprowadzić przewidywalny romans. Bohaterowie drugoplanowi są równie interesujący. Od magów i kapłanów po zwykłych łotrzyków, złodziei i handlarzy. Ich różnorodność wzmacnia wrażenie autentyczności Dahaku, w którym każdy walczy o swoje miejsce, często za wszelką cenę.

Głównym wątkiem jest w powieści śledztwo dotyczące śmierci goblina, dokonanej przy użyciu zakazanej magii ognia. Yalin i Amir zagłębiają się w mroczne sekrety miasta odkrywając coraz bardziej złożoną sieć intryg, w której splatają się ambicje polityczne, konflikty frakcji i rosnące napięcia między rasami. A to wszystko dzieje się obok nadchodzącego Święta Frykasów, wydarzenia, które pod maską zabawy i obfitości kryje niepokojące oblicze Dahaku. Dobrze wypada ta powieść również od strony językowej. Opisy nie są przytłaczające, a dialogi wypadają naturalnie i żywo. Fabuła szybko nabiera tempa, a mnogość zwrotów akcji sprawia, że trudno oderwać się od lektury. Autorzy unikają klisz typowych dla gatunku, oferując coś świeżego i oryginalnego.

To jednak nie tylko opowieść o zbrodni i magii, ale także historia o moralności, władzy i korupcji. Dahak to miejsce pełne brudu, zdrady i brutalności. Każda postać ma swoje motywacje, często skryte pod warstwą nieufności i przebiegłości. Magia z kolei jest w tej książce surowa, niebezpieczna i zakazana. Nie jest to subtelne narzędzie, lecz destrukcyjna siła, która dodatkowo komplikuje życie mieszkańcom Dahaku. Książka zachwyca również od strony wizualnej. Ilustracje, mapy i detale, takie jak barwione brzegi stron czy ozdobniki w formie ogników, tworzą prawdziwą ucztę dla oczu. Spis postaci, ras, a nawet potraw pomaga odnaleźć się w bogatym świecie, co docenią zarówno nowicjusze, jak i doświadczeni czytelnicy fantasy. Dopracowane wydanie podkreśla dbałość autorów i wydawcy o każdy aspekt tej nietuzinkowej opowieści.

"Krew Dahaku" to opowieść pełna napięcia, krwi i tajemnic, która z powodzeniem łączy mroczne fantasy z dynamicznym kryminałem. Złożony świat, wyraziste postacie i wartka akcja sprawiają, że trudno oderwać się od tej historii, a zakończenie pozostawia apetyt na więcej. Ja niecierpliwie wyczekuję kontynuacji, a Wam całą sobą tę historię polecam! Czytajcie, warto 🔥

Recenzja patronacka we współpracy z Moniką Litwinow i Mateuszem R.M. Rogalskim.