Życie na trzy psy

Fragment z tej książki, który bardzo przypadł mi do gustu: "(...) Sprawy ludzkie są dużo bardziej skomplikowane. "wyczuwam dziwny ton w twoim głosie. Jesteś na mnie zły?", z niepokojem pyta młoda kobieta, przyciskając telefon komórkowy do ucha, a ja zastanawiam się, jak to możliwe, że ludzie w ogóle zadają się ze sobą. Psy nigdy nie wpadają w zły humor, ponieważ powiedziałaś coś przy śniadaniu. Nie obwąchują strzępów starych rozmów, ani nie analizują nieudanych weekendów. Życie niepoddane analizie jest być może nic nie warte, ale życie ciągle analizowane jest z pewnością piekłem. My za dużo mówimy."

"Życie na trzy" zaintrygowało mnie swoim tytułem (jestem psiarą z całego serca). Okazało się, że był to celny strzał. Opisywana w książce historia i emocje towarzyszące autorce, cała bezpretensjonalność i szczerość, z jaką pisze o rzeczach niezwykle trudnych i ważnych, ale również i tych przyziemnych, sprawia, że nie można się od "Życia na trzy psy" oderwać. Ostrzegam jednak, że nie jest to powieść, na kartach której pulsuje wyłącznie optymizm. Znajdziemy w niej prawdziwe życie, z jego cieniami na czele.

I znów mój pierwszy raz, tym razem z tzw. literaturą wspomnieniową... (właśnie dowiedziałem się że tak to się nazywa)... no i komunał "najlepsze historie pisze samo życie" znów się sprawdził... Choć to błąd pisać, że książka opisuje całe życie, wybrane fragmenty są bardzo esencjonalne pod każdym względem.