Dzienniki, prowadzone przez 5 lat (1955-60) przez kobietę, która aby utrzymać trójkę dzieci zbierała makulaturę po śmietnikach. Kobieta to Afrobrazylijka, Carolina Maria de Jesus, żyjąca w faveli w São Paulo wraz z trójką dzieci: Verą Eunice, Zé Carlosem i João Jose. Swoją wegetację spisywała w starych zeszytach znalezionych pośród odpadków. Przypadkowo zapiski te wpadły w ręce dziennikarzowi nazwiskiem Audalio Dantas. Dzięki niemu wydano "Życie na śmietniku" a pani de Jesus ostatnie kilkanaście lat swego życia spędziła w dostatku.