Życie codzienne na Krecie w państwie króla Minosa

Cywilizacja minojska nazwana tak przez angielskiego archeologa Arthura Evansa (1851-1941) od imienia legendarnego króla Krety Minosa. Cywilizacja ta istniała ponad 1500 lat, a jej szczyt rozwoju przypada na XVII-XV wiek p.n.e. Kultura minojska (kreteńska) jest najstarszą cywilizacja Europy, jedną z najstarszych cywilizacji epoki brązu w obszarze Morza Śródziemnego. Odkryta i poznana dokładniej dopiero na początku XX wieku dzięki pracom wykopaliskowym prowadzonym przez archeologa Arthura Evansa w Knossos. Zaczęła kształtować się około 3000 r. p.n.e. na wyspie Krecie, szczyt rozwoju osiągnęła w tzw. okresie nowych pałaców (ok. 1600-1400 p.n.e.). Minojczycy prowadzili handel z wyspami Morza Egejskiego, Grecją kontynentalną oraz z lepiej rozwiniętymi cywilizacjami Bliskiego Wschodu, które stały się także źródłem technologii, inspiracji w sztuce i rzemiośle. Minojskie miasta skupione były wokół wielkich pałaców (największe znaleziono w Knossos, Fajstos, Mallii), które były nie tylko siedzibą władcy, ale też centrum wytwórczym, magazynem, ośrodkiem kultu.