Sztuka artura żmijewskiego wydaje się bezwstydna: nagie ciała, gra w berka w auschwitz, wystawienie mszy w teatrze. a tak naprawdę bardzo wiele w niej wstydu. naszego własnego. przed patrzeniem na kalectwo, słuchaniem chóru głuchoniemych. przed udziałem i zaangażowaniem. "demonstrować? przecież to obciach" - myślimy. artysta konfrontuje nas z tym obciachem, ze społecznym i psychicznym oporem. z silną pokusą cynizmu. żmijewski to jeden z najbardziej kontrowersyjnych współczesnych twórców, wywołujący gorące dyskusje. pole sztuki okazało się dla niego za ciasne, dlatego czerpie z polityki, dyskursu naukowego i doświadczenia ruchów społecznych. eksperymentuje?-?z publicznością i z innymi twórcami. "przewodnik krytyki politycznej" pokazuję drogę artystyczną artura żmijewskiego - od sztuki krytycznej, przez głośny manifest stosowane sztuki społeczne, aż po rolę kuratora biennale w berlinie.