Nawrót do poetyk nadrealistycznych – tytułowe „zmęczenie rzeczywistością” - to najbardziej wyraźna tendencja w polskim malarstwie ostatnie czasu. Dlaczego młodzi artyści odwrócili się od otaczającego ich świata? I czy ich postawa oznacza powrót sztuki dekoracyjnej i łatwej w odbiorze, czy też przeciwnie – jest wyrazem konieczności przewartościowania istniejących modeli artystycznego zaangażowania? Autor rozmawia z najważniejszymi „nowymi nadrealistami: (Tymek Borowski, Tomasz Kowalski, Przemysław Matecki, Paweł Śliwiński, Jakub Julian Ziółkowski) a także z Piotrem Janasem, malarzem który antycypował postawy nadrealistyczne w sztuce polskiej XXI wieku. Materiał uzupełnia rozmowa z Hanną Rechowicz o surrealistycznym wątku w twórczości Edwarda Krasińskiego.
Tadeusz Kantor miał powiedzieć, że „w Polsce nie było surrealizmu, bo był katolicyzm”. W obszernym wprowadzeniu omawiającym postawy surrealistyczne w sztuce polskiej XX wieku pogląd ten kwestionuje Agnieszka Taborska, konstruując tym samym ramę dla rozważań o surrealizmie XXI wieku.
Tadeusz Kantor miał powiedzieć, że „w Polsce nie było surrealizmu, bo był katolicyzm”. W obszernym wprowadzeniu omawiającym postawy surrealistyczne w sztuce polskiej XX wieku pogląd ten kwestionuje Agnieszka Taborska, konstruując tym samym ramę dla rozważań o surrealizmie XXI wieku.