Złoty topór — opowiadanie Gastona Leroux, które po raz pierwszy ukazało się w 1912 roku, w lutowym numerze francuskiego miesięcznika ilustrowanego „Touche à tout”.
Dwudziestoczteroletnia Elżbieta, córka zrujnowanego genewskiego bankiera, nad którą wisi groźba staropanieństwa, poznaje w kasynie w Évian młodego Herberta Gutmanna. Jej stojąca nad grobem matka przyśpiesza ich ślub. Podczas podróży poślubnej nieoczekiwanie umiera stary pan Gutmann. Herbert popada w dziwną melancholię i z niejasnych przyczyn odwleka powrót do swojego rodzinnego domu w szwarcwaldzkim Todtnau.
Dwudziestoczteroletnia Elżbieta, córka zrujnowanego genewskiego bankiera, nad którą wisi groźba staropanieństwa, poznaje w kasynie w Évian młodego Herberta Gutmanna. Jej stojąca nad grobem matka przyśpiesza ich ślub. Podczas podróży poślubnej nieoczekiwanie umiera stary pan Gutmann. Herbert popada w dziwną melancholię i z niejasnych przyczyn odwleka powrót do swojego rodzinnego domu w szwarcwaldzkim Todtnau.