Opinia na temat książki Zimny ogień

Z Jolą nie polubiłam się w tomie pierwszym. I nawet pomyślałam sobie „Dlaczego o niej cała książka? Za te knucie, intrygi za to wyrachowanie?”

No, ale po prostu WOW! Co tu odwaliła Monika. Tu nie ma czasu jak złapać oddech. Tyle się dzieje. Tu płonie śnieg. To książka w której romans i kryminał splatają się w jedność. Czytasz i myślisz aha, przewracasz kartkę i buuuu! Nieeee? serio? ale jak?

Jolce autorka nie dała się tu nudzić i dziewczyna ma tu szalone zwroty akcji, gorące momenty.
Bo bohaterka przecież o sobie myślała zimna, oziębła...
Ale ta historia pokazuje, że po prostu musi kliknąć i jest ogień…

„To coś było nowe, nieznane mi dotąd i dziwnie dopełniające mnie jako kobietę. Tak, czułam się kobieco. Nie byłam oziębła, choć dotąd tak o sobie myślałam.”

Jolka miała przyjemność sprawdzić ten ogień… no właśnie…

„Nic nie odpowiedziałem, bo słowa są niepotrzebne, gdy ciała mówią więcej. Nasze porozumiewały się doskonale.”

Bo pytanie z którym ten ogień roztopił śnieg, a nawet lód?