Zegary idą do nieba

2. miejsce w Wielkim Konkursie Literackim „Kolory życia”Życie w Czarnej - małej wiosce położonej daleko od wielkiego świata - toczy się swoim odwiecznym rytmem. Ludzie rodzą się, umierają, grzeszą, kochają się i nienawidzą. Niejaki Pojebus zakopuje w sadzie zegary, bo chce zatrzymać czas. Ksiądz Borowik zgrabnie upraszcza sakrament spowiedzi. To zapowiedź nowego. We wsi - kolejny znak nowych czasów - pojawiają się dwie piękne Ukrainki, które chętnie obdarzą swoimi wdziękami miejscowych donżuanów - odpłatnie oczywiście. Poza tym: chłopy piją, baby się modlą, żuliki szukają frajerów. A wszystko zmierza do zaskakującego finału.Janusz KorylUrodził się w 1962 roku w Rzeszowie. Kiedyś bardziej poeta, teraz bardziej prozaik. Z wykształcenia polonista. Pracował przez wiele lat w szkole średniej jako nauczyciel języka polskiego. Był także dziennikarzem, autorem programów w rzeszowskim oddziale Telewizji Polskiej, pisywał recenzje w ogólnopolskich pismach literackich. Obecnie pracuje jako urzędnik. Opublikował kilka zbiorów wierszy, m. in. „Mieszkam w sercu ptaka”, „Klęski”, „Daleko i blisko”, „Kłopoty z nicością”, „Do czego służy niebo”, „Siatka na motyle”, „Spacer po linie”. Jest autorem tomu reportaży „Obłoki za kratami” i powieści „Śmierć nosorożca”, która ukazała się w miesięczniku „Twórczość” (nr 6/2006). W literaturze najbardziej ceni rzetelność, odkrywczość i umiejętność interesującej narracji. W tym sensie jego niedościgłym wzorem jest powieść Gabriela Garcii Marqueza „Miłość w czasach zarazy”.