Cytaty z książki "Zbrodnia i kara"

“Kto sumienie posiada, niech cierpi, skoro zdał sobie sprawę z pomyłki. Będzie mu to karą - obok katorgi.”

“.kto się ośmieli więcej niż wszyscy inni, ten też ma najwięcej słuszności.”

“To od księżyca płynie taka cisza - pomyślał Raskolnikow - zapewne układa teraz jakąś zagadkę.”

“Czasem coś człowieka pcha, żeby skoczyć z okna lub dzwonnicy, i pokusa ta bywa dziwnie nęcąca.”

“Czasem, jak Boga kocham, zaczynam się trząść jak gumelastyka i z pół godziny się trzęsę. Taki ze mnie śmieszek.”

“Za granicę jeździłem i dawniej, i zawsze wyć mi się chciało. Nie żeby coś takiego, ale ot, wschód słońca, zatoka Neapolitańska, morze. Człowiek patrzy i jakoś robi się smutno.”

“To zdarza się wszystkim. W ogóle człowiek niezmiernie lubi czuć się pokrzywdzonym, nie uważa pan?”

“Ostatnio zaczęło go nawiedzać jakieś osobliwe przygnębienie. Nie było w tym czegoś szczególnego, żrącego, jadowitego, lecz wciąż wiało stamtąd coś wiecznego, jakiś przedsmak nieskończonej kolei lat zimnej, obezwładniającej tęsknoty, przeczucie jakiejś wiekuistości ,,na kwadratowym łokciu przestrzeni". Pod wieczór wrażenie to poczynało zazwyczaj męczyć go jeszcze silniej.”