Autorką książki jest polska poetka, prozaiczka, publicystka, nauczycielka, autorka podręczników do historii.
Pochodziła z wielodzietnej rodziny. Po ukończeniu dwuletniej szkoły zawodowej oraz państwowych kursów pedagogicznych w 1927 r. została wiejską nauczycielką w Mogilicy[b] w powiecie baranowickim, gdzie rozpoczęła również działalność społeczną jako prezes lokalnego Ogniska Nauczycielskiego, organizatorka kursów dla analfabetów oraz założycielka gminnej biblioteki. Pełniła obowiązki instruktorki oświaty pozaszkolnej w Nowogródku w latach 1929–1930, a następnie pracowała w kuratorium oświaty w Lublinie. Debiutowała wierszami i opowiadaniami na łamach „Wici” oraz „Nowizny Wiciowej”. Za działalność w Związku Młodzieży Wiejskiej została zwolniona z pracy. Następnie pracowała jako nauczycielka w Uniwersytecie Ludowym w Tywonii (przeniesionym później do Grzędy). W 1935 r. zdała egzamin dojrzałości i rozpoczęła studia historyczne na KUL. W 1938 r. przeniosła się do Warszawy, gdzie kontynuowała naukę i działalność społeczną oraz pracowała w Centrali Kół Gospodyń Wiejskich. W okresie międzywojennym była także redaktorką „Płomyka”.
Pochodziła z wielodzietnej rodziny. Po ukończeniu dwuletniej szkoły zawodowej oraz państwowych kursów pedagogicznych w 1927 r. została wiejską nauczycielką w Mogilicy[b] w powiecie baranowickim, gdzie rozpoczęła również działalność społeczną jako prezes lokalnego Ogniska Nauczycielskiego, organizatorka kursów dla analfabetów oraz założycielka gminnej biblioteki. Pełniła obowiązki instruktorki oświaty pozaszkolnej w Nowogródku w latach 1929–1930, a następnie pracowała w kuratorium oświaty w Lublinie. Debiutowała wierszami i opowiadaniami na łamach „Wici” oraz „Nowizny Wiciowej”. Za działalność w Związku Młodzieży Wiejskiej została zwolniona z pracy. Następnie pracowała jako nauczycielka w Uniwersytecie Ludowym w Tywonii (przeniesionym później do Grzędy). W 1935 r. zdała egzamin dojrzałości i rozpoczęła studia historyczne na KUL. W 1938 r. przeniosła się do Warszawy, gdzie kontynuowała naukę i działalność społeczną oraz pracowała w Centrali Kół Gospodyń Wiejskich. W okresie międzywojennym była także redaktorką „Płomyka”.