Zawirowanie historia prawdziwa

„Zawirowanie historia prawdziwa” – powieść, której bohaterką jest dojrzała kobieta, mająca już wnuczki. Pomyślałem, co ja, facet lubiący tematykę wojenną, mogę odnaleźć w tej książce? Ale żona, która przeczytała ją przede mną powiedziała: zacznij i dojdź do połowy. A potem sam zadecyduj, czy dokończysz tę książkę czy ją odłożysz.

Jest bohaterka, ma problem. I nie może sobie z nim poradzić. Ucieka we wspomnienia przed przerastającą ją teraźniejszością. I co wraca do „tu i teraz” to znów nie rozumie co się dzieje, denerwuje się i znów ucieka. Kręci się w kółko. Tytuł idealnie dobrany do treści.

Chyba nie dotrwałbym do połowy gdyby nie to, że wspomnienia to czasy PRL-u. I choć jej dzieciństwo pokazane jest oczami dziewczynki, to ja też pamiętam opalanie mieszkań w blokach węglem noszonym z piwnicy, życie towarzyskie na trzepaku, czy jedną, wiecznie obleganą budkę telefoniczną, jedyną na całe osiedle. Czytanie wspomnień bohaterki obudziło moje własne, zakurzone, ale chwilami całkiem podobne.

A potem przychodzi moment gdy bohaterka dowiaduje się, dlaczego nie mogła sobie poradzić z problemem i dlaczego biega jak pies za własnym ogonem. Nie odkrywa tego sama! Ktoś jej pomaga. I dobrze, bo dopiero gdy rozumie skąd ten bałagan, może wreszcie zacząć działać adekwatnie do istoty problemu.

Tajemnicę można odkryć wcześniej, niż dowiaduje się bohaterka, bo autorka rzuca okruszki między wierszami, ale nie ...

“Zawirowanie – historia prawdziwa” to opowieść o kobiecie w dojrzałym wieku, która nagle zdaje sobie sprawę, że coś w jej życiu jest nie tak. Nie może się odnaleźć w, skądinąd znanej sobie doskonale, rzeczywistości. Próbuje zrozumieć w czym leży narastający problem w stosunkach z bliskimi zaprzęgając do tego swój logiczny z natury umysł: “Trzeba podejść do tego spokojnie i wszystko metodycznie przeanalizować”. Okazuje się jednak, że nie wszystkie problemy da się rozwiązać samemu.

Akcja powieści przeplata się ze wspomnieniami bohaterki: wydarzeniami z jej dzieciństwa, lat nastoletnich, historią jej rodziny pisaną w stylu wręcz pamiętnikarskim. To zróżnicowanie oraz przeskoki czasowe ubogacają lekturę, pozwalając nam wnikliwie poznać bohaterkę i zrozumieć motywy jej postępowania i decyzji.

Autorka umiejętnie prowadzi czytelnika przez meandry wydarzeń i wewnętrznego życia kobiety, swojej imienniczki. Fragmenty “pamiętnikarskie” nie są li tylko zbiorem ciekawych historyjek, lecz niosą ze sobą mentorskie, w pewnym sensie, przesłanie. Przestrzegają czytelnika, podpowiadając co jest w egzystencji człowieka najistotniejsze. Ta “mądrość” wynika z doświadczeń życiowych bohaterki: “Cały urok życia polega na tym, że próbujesz i doświadczasz różnych rzeczy.”

Książkę przeczytałam bardzo szybko. To lektura, gdzie przewracając kartki chcesz wiedzieć “co jest dalej”. I nawet kiedy już poznajesz tajemnicę głównej bohaterki chcesz czytać i nie przestawać. Pole...