„(...) W rezultacie procesów transformacyjnych przemysłu i wzrostu wolumenu produkcji, produkcja przemysłu krajowego nie stała się wystarczająco duża, nowoczesna oraz konkurencyjna, aby móc kooperować z przemysłami krajów Unii Europejskiej. Stąd konieczna staje się reorientacja dotychczasowej koncepcji transformacji przemysłu. Strategiczna koncepcja rozwoju przemysłu nie może być przeprowadzana jedynie z udziałem mechanizmów rynkowych, lecz również z udziałem aktywnej polityki ekonomicznej państwa promującej rozwój przemysłu (wdrażanie krajowej strategii rozwoju przemysłu, kształtowanie warunków makroekonomicznych i instytucjonalnych dla jego rozwoju spójnych z występującymi w krajach UE, stymulowanie integracji sektora przemysłu zagranicznego w Polsce z krajową sferą B+R oraz układem kooperacyjno-produkcyjnym). Autorzy opracowania Zarys strategii rozwoju przemysłu podjęli ten trudny, złożony i wieloaspektowy temat uznając, iż aktywna polityka ekonomiczna państwa powinna spełniać funkcję korygującą względem mechanizmów rynkowych rozwoju przemysłu (jego dynamiki, struktury i charakteru). Autorzy wyszli ze słusznego założenia, iż, aby funkcja ta mogła być prawidłowo spełniana, należy przede wszystkim dobrze poznać naturę procesów rozwoju przemysłowego funkcjonującego w określonym otoczeniu społecznym, gospodarczym i ekologicznym. Przyjęto założenie, że wszystkie zjawiska rozwoju przemysłowego, jego determinanty rozpatrywać należy w ujęciu holistycznym. Jesteśmy bowiem świadkami coraz ściślejszego powiązania zjawisk społecznych, ekologicznych i ekonomicznych (przemysłowych) nie tylko w układzie krajowym, ale również w przekroju międzynarodowym i globalnym". Prof. Zw. dr Tadeusz Obrębski