Zapiski oficera Armii Czerwonej

Książka która powinien przeczytać każdy.
Autor przedstawia czytelnikowi oficera Armii Czerwonej który we wrześniu 1939 wkracza do Wilna. Porucznik Zubow to produkt propagandy i socjalistycznego wychowania w Rosji, wg. której w Polsce żyli wyłącznie burżuje gnębiący lud pracujący miast i wsi. Jego zetkniecie ze stylem życia polaków na kresach wschodnich doprowadza m.in do tego że:
- obwiesza się zegarkami i robi zdjęcie aby pokazać rodzinie jaki teraz jest bogaty,
- kupuje biały chleb na kilogramy, nie wierząc że tak można było robić
- zabija pasażera w pociągu chcącego napić się z termosu myśląc że on odkręcał bombę.
W pewnej chwili czytelnik uświadamia sobie, że całe rzesze takich oficerów "wyzwalała" nasze miasta i wsie!

– Czy ty wiesz, kto to jest Stalin?
– Wiem dobrze – powiedziała. To mnie bardzo się spodobało, więc ja ją po główce pogłaskałem i cukierka jej dałem.
Powiadam:
– To bardzo dobrze, że wiesz. Ale powiedz mi dokładnie, kto on jest?
A ona mówi głośno i wyraźnie:
– Tyran i krwiopijca, który razem z Hitlerem chce zniszczyć świat i zrobić wszystkich niewolnikami, tak jak w Rosji.
Ja od razu spociłem się. Z miejsca wstałem. Obejrzałem się. Potem drzwi otworzyłem, żeby zobaczyć czy w sieniach kogoś nie było, czy ktoś jeszcze nie słyszał jej słów... Tchu mi zabrakło. Pomyślałem sobie, ludzie uczciwi, takie rzeczy gadać na Stalina i Hitlera, na zbawców ludzkości! Do czego doprowadzili dziecko burżuje! Ale na szczęście nikt tego nie słyszał. Długo patrzyłem ja ze zdziwieniem na Zośkę. Pierwszy raz w życiu coś podobnego posłyszałem.
Potem spytałem ja jej:
– Kto ci to powiedział: tatuś, mamusia czy Julka? A może w szkole to słyszałaś?
A ona mówi:
– Nikt mi tego nie powiedział, ale wiemy wszyscy... I wy też wiecie, tylko udajecie, że nie, bo się boicie waszego NKWD.
Ja jej na to nie odpowiedziałem, ale od tamtego czasu zacząłem i jej się bać. W dziesięciu lat wieku jest już tak zatwardziałą faszystką i angielską agentką!
_________________________________________________________

Książka łatwa w odbiorze i interesująca. I poruszająca bardzo, dająca do myślenia. W konwencji dowcipnej satyry, ale szok i gorycz zabija i śmiech, i uśmiech. ...

Piasecki Sergiuszu,
Wielki Ty Geniuszu!

Na tym koniec, gdyż w przeciwieństwie do lejtnanta Zubowa jestem świadoma braku talentu poetyckiego.

„Zapiski…” to genialna satyra na bolszewizm i jego produkt – mentalność człowieka wychowanego przez propagandę tego systemu. Człowieka przez system ten zdeprawowanego. Deprawacja Zubowa jest totalna i nieodwołalna. Dlatego w jakichkolwiek nie znalazłby się okolicznościach, w każdych warunkach, jest zawsze tak samo niebezpieczny dla otoczenia.

A z kopalni bon-motów lejtnanta:
„Jak ten, kochany, malarz Hitler i nasz OJCIEC Stalin razem wymalują świat na czerwono, toż to będzie cudnie!”
No, to wymalowali.

Nie mogę się zgodzić z opiniami, wedle których książka ma wymowę rusofobiczną. To nie satyra na Rosjan, lecz na bolszewików. Dosyć istotna różnica. A przerysowanie jest jednym ze środków właściwych satyrze.

I jeszcze coś. Zarzut, jakoby Piasecki napisał książkę, aby przypodobać się londyńskiej emigracji, jest nie tylko chybiony, ale przede wszystkim krzywdzący. Piasecki przymierał głodem, wyniszczony pobytem w przedwojennych więzieniach chorował i przedwcześnie zmarł. A pierwowzorów lejtnanta poznał kilku, jeszcze w 1940 roku i to wówczas narodził się pomysł napisania satyry na Sowietów. Czytelnicy pierwszego wydania dobrze pamiętali, co wyprawiali bolszewicy w 1920 i po 17 września 1939. I jakoś spójne mieli te wspomnienia z „Zapiskami..”. Zainteresowanym polecam biografię autors...

Można ją wchłonąć za jednym podejściem. Ciężko jest się od tej historii oderwać. Przerażający jest fakt że książka ta często bawi. Napisana w formie pamiętnika historia sowieckiego żołnierza. W tle drastyczne zmiany na arenie politycznej i szokujący dla stacjonującej na polskich ziemiach armii radzieckiej zwrot frontu. Całość w niesamowitej formie. Gorąco polecam.

Książkę polecono mi w księgarni. I była to rekomendacja jak najbardziej uzasadniono. . Obraz indoktrynacji jednostki, przedstawiony przy pomocy niepowtarzalnego języka. Ciekawa forma przekazu. Po kilku linijkach wiedziałem, że przeczytam całość.

A mnie wcale Miszka nie denerwował. Nie przerażało mnie to, że książka bawi, bo mimo tła historycznego to groteska (w dodatku piekielnie dobra), a groteska bawić musi i kropka. Najlepszy fragment? Brytyjskie NKWD wydusiło ze mnie kilka łezek.

Brytyjskie NKWD może, ale już NKWD w USA rozbroiło mnie kompletnie.. No i fragmenty o tym jak Miszka umawiał się z "burżujką" :)

Naprawdę zmienia sposób myślenia o rosji z czasów 2 wojny i mentalności ludzi tam mieszkających. Nasuwa się jedno słowo: barbarzyńcy.

ksiazka z pewnoscia warta polecenia, czyta sie jeden wieczor a mysli o niej przez miesiac.

Jedna z tych książek, które dość długo czekały w kolejce pośród odłożonych do „chcę przeczytać”. No i nareszcie trafiła w moje ręce. Czyta się ją bardzo szybko, nie ma w niej momentów znudzenia, potrafi wywołać uśmiech (szczególnie jej początek), ale i wielką gorycz.
Styl i język fantastycznie oddają klimat czasów i powodują, że zamierzenia autora trafiają w te punkty czytelniczej duszy, w które według autora powinny. Nie mam wątpliwości, że Piasecki tę książką osiągnął swój cel - idealnie przekazał czytelnikom swą niechęć do bolszewickiej ideologii. Bohater powieści - oficer Armii Czerwonej świetnie oddaje mentalność czerwonoarmiejców - ich sposób myślenia, bezkrytycyzm ideologiczny i permanentny strach zduszający każdą najmniejszą cząstkę człowieczeństwa - wszystko to jakże skutecznie wpojone przez komunistyczną propagandę. I tu kończy się to, co w książce mnie tak zafascynowało.
Druga strona powieści wzbudziła we mnie ogromny niesmak. To, co mnie w książce BARDZO razi, to obraz Polaków przedstawiony przez autora, Bo oto na tle brudnych, śmierdzących, zawszonych i zacofanych Rosjan pojawiają się ludzie nienaganni i kryształowo czyści, wielkoduszni i wspaniałomyślni, zupełnie pozbawieni wad. Jedyną ich słabością jest bezgraniczna miłość do wroga, którą okazują na każdym kroku.
Wiem, wiem - ta książka to satyra. Ale w moim mniemaniu wszystko ma swoje granice.
Za tę stronniczość i rusofobię książka nie ma u mnie szans na wyższą ocenę.

genialne..

Super!!!