Opinia na temat książki Zamek duchów

Nadszedł czas na mój wielki powrót do Sagi o Ludziach Lodu. Tom siódmy związany jest z dramatycznymi, nie mogło przecież być inaczej, losami Tancreda Paladina. Nieszczęśliwe to zwierzątko zakochuje się od pierwszego wejrzenia w pewnej pannie, na którą przypadkowo się natyka na spacerze, bo przebywała ona akurat w chaszczach. Ich "żyli długo i szczęśliwie" niestety nie trwa zbyt długo, owa panna jak się okazuje popełnia straszną zbrodnię, ukrywa przed Paladinem swoje imię czy coś równie przerażającego, wiecie - mordy, gwałty, grabieże. Nie mógł on jej tego darować, foch z przytupem, nienawiść, myśli samobójcze. Na szczęście ojciec przemówi mu do rozumu jednym zdaniem, a Tancreda nagle olśni, pojmie on bezmiar swojej głupoty i natychmiast zaniecha wyżej wymienionego focha.

Mniej więcej tak rysuje się fabuła części siódmej. Będzie oczywiście jeszcze ciekawiej, ale co ja Wam będę zdradzać wszystkie tajemnice ;)
Ocena jest dość niska. Nie mogłam się wczytać, po tak długiej przerwie od sagi wiele elementów mnie irytowało, a niestety niektóre z nich stanowią pewien stały element twórczości Sandemo, szczególnie w wątkach romansowych, więc trzeba się do tego przyzwyczaić, albo zaniechać czytania sagi. Jedno jest pewne - długa przerwa nie służy pozytywnemu ocenianiu tej sagi, bo na wciągnięcie się w jej klimaty już przestałam liczyć. Może jednak dalej będzie lepiej? Sprawdźmy to! ;)