Zaklinanie węży w gorące wieczory

Fakt, że "Zaklinanie węży w gorące wieczory" Małgorzaty Żarów to rzecz oryginalna i osobliwa więc nie każdemu przypadnie do gustu. Violet, dziewczyna finansująca swe życie seansami sprzed kamerki, traktuje swoją pracę poważnie ale mam wrażenie, że to dla niej zajęcie jak każde inne - pstryk i spełnia wymagania klientów, po czym pyk - wyłącza okienko. Nie stresuje się tym za mocno, nie czuje się uprzedmiotowiona, próbuje zawsze uszczknąć w tych 'relacjach' coś dla siebie. Czasem w ciągu dnia musi pomyśleć co przygotować bądź kupić w warzywniaku dla specjalnych abonentów ale generalnie brak tu większych zniesmaczeń, czuć raczej pustkę i samotność po tej drugiej stronie.

Bo Violet wbrew pozorom jest panią swojego losu, nie pozwala za siebie decydować, jeśli przekracza jakąś granicę - robi to na własną odpowiedzialność. Jest w niej jakaś głęboka siła, pierwotna moc. Choć może po prostu lubi swoją seksualną energię.

Ciekawsze niż striptiz przed ekranem komputera jest wszystko to, co wokół Violet się dzieje, a zdaje się, że właśnie nadchodzi coś na kształt powolnej apokalipsy. Warszawa pogrąża się w wyciu syren, zapachu dymu, miasto coraz bardziej oblepia się niezdefiniowaną zbitką smogu i sadzy.

Bohaterka wędruje przez surrealistyczną stolicę w podartej sukni ślubnej, umazana złotą farbą, zamiast torebki trzyma butelkę wina, a w gorsecie chowa skradziony przedmiot. Powrót do domu utrudnia jej okropn...