Zagadnienia polityki polskiej. Wybór pism

W tomie zostały zebrane najważniejsze teksty czołowego myśliciela endeckiego schyłku okresu zaborów i II RP, m.in. Zagadnienia polityki polskiej, Walka o Polskę, Sprawa polska, Znaczenie polityczne Kresów wschodnich dla Polski oraz przekład ważnej broszury z okresu kongresu paryskiego La Pologne. Ce qu'elle a été, ce qu'elle est actuellement, ce qu'elle devrait etre (Polska. Jaka była. Jaka jest teraz. Jaka być powinna). "Dobrze się stało, że Ośrodek Myśli Politycznej zdecydował się na przypomnienie dorobku niewątpliwie wybitnej postaci, jaką był Joachim Bartoszewicz. [...] Zamieszczone w wyborze pozycje, atrakcyjne publicystycznie i wartościowe jako świadectwa polskiej myśli politycznej, z pełnym przekonaniem mogę polecić wszystkim czytelnikom. Warto się z nimi zapoznać". (prof. Krzysztof Kawalec) Joachim Bartoszewicz (1867-1938) - urodził się 3 września 1867 r. w Warszawie, tam też uczęszczał do gimnazjum i ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Cesarskiego. Po rocznej pracy w klinice, wyjechał do Francji, gdzie na Wydziale Dyplomatycznym Szkoły Nauk Politycznych w Paryżu podjął dalsze studia. Po powrocie na ziemie polskie i krótkim pobycie w Księstwie Łowickim, zaczął studia prawnicze we Lwowie, po których znalazł zatrudnienie w Wydziale Krajowym. Od 1904 r. gospodarował w Brykuli i Czajce, położonych na Wołyniu majątkach należących do rodziny jego żony. W 1906 r. osiedlił się w Kijowie i przez lata był tam czołową postacią polskiego życia narodowego. Politycznie i ideowo zaangażował się w działalność ruchu narodowo-demokratycznego. W latach 1906-1912 był redaktorem naczelnym związanego z endecją „Dziennika Kijowskiego”. Jedno ze spotkań w domu Bartoszewicza, które organizował jako Komisarz Ligi Narodowej, zakończyło się aresztowaniem wielu jego uczestników przez władze carskie i trzymiesięcznym wyrokiem więzienia dla samego gospodarza. W 1917 i 1918 r. kierował Polskim Komitetem Wykonawczym na Ukrainie. W latach 1918-1919 jako członek Komitetu Narodowego Polskiego zaangażował się w prace na rzecz odbudowy państwa, m.in. jako sekretarz polskiej delegacji na konferencję wersalską. W II RP był senatorem (1921-1937). W roku 1928 został prezesem Stronnictwa Narodowego i pełnił tę funkcję do 1937 r. Napisał m.in. "Podręczny słownik polityczny" (1922) i "Zagadnienia polityki polskiej" (1929). Zmarł 23 września 1938 roku.