Z pomocą człowiekowi. Wsparcie i opieka w sytuacji nieuleczalnej choroby

Praca zbiorowa pt. "Z pomocą człowiekowi. Wsparcie i opieka w sytuacji nieuleczalnej choroby" zredagowana przez prof. Barbarę Kromolicką jest książką szczególną. W wymowny sposób jej wartości ukazują poniżej zamieszczone fragmenty recenzji wydawniczych. I tak prof. Andrzej Olubiński stwierdza: "Recenzowaną pracę - w moim najgłębszym przekonaniu - należy uznać za pozycję wyjątkową, zarówno z poznawczego, praktycznego, jak i psychologicznego punktu widzenia. Merytoryczny sens upowszechniania wiedzy na temat roli śmierci oraz umierania jako ostatecznego kresu ludzkiego życia, można wiązać z określoną ewolucją poglądów oraz postaw w tym zakresie (zwłaszcza w kulturze europejskiej), idącą w kierunku: od skrajnej kultury żałoby, żalu, dramatu, ale także filozoficznej oraz religijnej nadziei na drugie życie, aż po kulturę postaw ignorancji, obojętności, odrzucania, wykluczania, zapomnienia, nicości, a nawet eutanazji. Współczesna cywilizacja preferująca głównie wartości hedonistyczne oraz materialistyczne, życie tu i teraz oraz kult młodości, raczej szerokim łukiem stara się omijać odwieczne oraz naturalne przecież problemy choroby, starości czy, wreszcie, umierania. (...) Ale chyba największa wartość publikacji na temat problemu śmierci wiąże się z jej edukacyjnym przesłaniem. Problem ten można zawrzeć w pytaniu o stopień przygotowania ludzi, nawet nie tyle do zmierzenia się ze śmiercią osób trzecich, osób bliskich, po których trzeba przecież nadal po ludzku żyć, czy oczywiście śmiercią własną - ale przede wszystkim chodzi tutaj o znalezienie stosownej odpowiedzi na pytanie właśnie o przygotowanie do wsparcia, pomocy, opieki czy określonych relacji z osobami chorymi, cierpiącymi oraz umierającymi. Jak mi wiadomo, żadna formalna edukacja do takiej, koniecznej oraz odpowiedzialnej roli nie przygotowuje. (...) Dobrze, że lukę braku tego rodzaju smutnej edukacji, w jakimś stopniu zapełniają takie jak ta publikacje. Zachęcam wszystkich tych, którzy gotowi są na wspieranie życia w obliczu śmierci, do zapoznania się z tego typu lekturą". W recenzji ks. prof. Mariana Nowaka czytamy natomiast m.in.: "Książka pod redakcją naukową Pani Prof. dr hab. Barbary Kromolickiej jest wydarzeniem na wielką skalę w polskim kontekście badań nad problematyką pedagogiki społecznej i pracy socjalnej. (...) Książkę tę można czytać według klucza podstawowych problemów geragogiki, czy gerontologii, jak również pedagogiki społecznej, pedagogiki pielęgniarstwa, pedagogiki opiekuńczej, a nade wszystko pedagogiki pracy socjalnej i w ogóle problemów pracy socjalnej, które układają się w interesującą lekturę i z pewnością będą stanowić ważną inspirację dla pracowników naukowych, doktorantów, studentów, jak i praktyków pracy socjalnej, a także wychowania. (...) Podjęty problem, struktura i treść książki pozwalają stwierdzić, że książka będzie stanowiła oryginalny i wartościowy wkład do budowania w Polsce współczesnej teorii i praktyki pracy socjalnej, a jej wyraźny profil także pedagogiczny sprawia, że można wręcz mówić o charakterze całej publikacji jako pedagogice pracy socjalnej (oczywiście w tym przypadku skoncentrowanej na chorobie terminalnej i śmierci oraz umieraniu). To wszystko też sprawia, że z całkowitym przekonaniem popieram wydanie tej książki i to w jak najbliższej perspektywie czasowej, aby jej oryginalność i treść mogła jak najszybciej ubogacać zarówno myśl pedagogiczną, jak i tę związaną bezpośrednio z pracą socjalną w Polsce".