/o-983362/n/wystepni-papieze-renesansu)
Byli zaprzeczeniem chrześcijańskich cnót.
Mieli stać na straży wartości uznawanych przez Kościół za najwyższe, a stanowili ich przeciwieństwo.
Tak uwieczniła ich historia ? w czarnej legendzie.
Lecz ? o paradoksie! ? to oni nadali kształt swoim czasom ? okresowi największego rozkwitu kultury i sztuki.
Sykstus IV wybudował w Rzymie wspaniały dom publiczny. Ulubioną lekturą Mikołaja V była pornografia. Paweł II miał słabość do klejnotów i paziów. Innocenty VIII rozpętał polowania na czarownice. Aleksander VI ? słynny Rodrigo Borgia, ojciec sadystycznego Cezara i bezwstydnej Lukrecji ? wraz z własną córką brał udział w publicznych orgiach...
Okrutni, zbrodniczy, chciwi, przekupni, rozpustni, pyszni ? oto reputacja papieży renesansu. Inkwizycja zatwierdzona bullą Sykstusa IV, masowa sprzedaż odpustów, nepotyzm, symonia, cudzołóstwo i morderstwa są czarnymi kartami w dziejach papiestwa. Jako głowy Kościoła papieże renesansu haniebnie zapisali się w pamięci potomnych. Jako władcy świeccy ukształtowali historię, politykę i kulturę swoich czasów. Byli mężami stanu, dyplomatami, wojownikami, mecenasami sztuki. To oni patronowali powstawaniu największych dzieł Michała Anioła, Rafaela, Leonarda da Vinci, Bramantego. Lecz do historii przeszli jako złoczyńcy.
W barwnej opowieści o osiemnastu Ojcach Świętych ? od Mikołaja V (1447?1455) do Piusa V (1566?1572) ? Gerard Noel ukazuje występnych papieży, których czasy nazwano złotym wiekiem. Ludzi z krwi i kości, którzy sami oczerniając się nawzajem, stworzyli swój niesławny mit. Padli ofiarą wzajemnych oszczerstw, jak Rodrigo Borgia, uważany za ucieleśnienie wszelkich niegodziwości papiestwa. W rzeczywistości nie był tak nikczemny, jak zwykło się go przedstawiać. Wykreowany pośmiertnie wizerunek stał się jednak tak wyrazisty, że przysłonił rzeczywistość, dając początek pokutującej do dziś złej sławie papieży renesansu.
Mieli stać na straży wartości uznawanych przez Kościół za najwyższe, a stanowili ich przeciwieństwo.
Tak uwieczniła ich historia ? w czarnej legendzie.
Lecz ? o paradoksie! ? to oni nadali kształt swoim czasom ? okresowi największego rozkwitu kultury i sztuki.
Sykstus IV wybudował w Rzymie wspaniały dom publiczny. Ulubioną lekturą Mikołaja V była pornografia. Paweł II miał słabość do klejnotów i paziów. Innocenty VIII rozpętał polowania na czarownice. Aleksander VI ? słynny Rodrigo Borgia, ojciec sadystycznego Cezara i bezwstydnej Lukrecji ? wraz z własną córką brał udział w publicznych orgiach...
Okrutni, zbrodniczy, chciwi, przekupni, rozpustni, pyszni ? oto reputacja papieży renesansu. Inkwizycja zatwierdzona bullą Sykstusa IV, masowa sprzedaż odpustów, nepotyzm, symonia, cudzołóstwo i morderstwa są czarnymi kartami w dziejach papiestwa. Jako głowy Kościoła papieże renesansu haniebnie zapisali się w pamięci potomnych. Jako władcy świeccy ukształtowali historię, politykę i kulturę swoich czasów. Byli mężami stanu, dyplomatami, wojownikami, mecenasami sztuki. To oni patronowali powstawaniu największych dzieł Michała Anioła, Rafaela, Leonarda da Vinci, Bramantego. Lecz do historii przeszli jako złoczyńcy.
W barwnej opowieści o osiemnastu Ojcach Świętych ? od Mikołaja V (1447?1455) do Piusa V (1566?1572) ? Gerard Noel ukazuje występnych papieży, których czasy nazwano złotym wiekiem. Ludzi z krwi i kości, którzy sami oczerniając się nawzajem, stworzyli swój niesławny mit. Padli ofiarą wzajemnych oszczerstw, jak Rodrigo Borgia, uważany za ucieleśnienie wszelkich niegodziwości papiestwa. W rzeczywistości nie był tak nikczemny, jak zwykło się go przedstawiać. Wykreowany pośmiertnie wizerunek stał się jednak tak wyrazisty, że przysłonił rzeczywistość, dając początek pokutującej do dziś złej sławie papieży renesansu.
