fragment ze wstępu:
Problematyka wypalenia zawodowego jest obecna w literaturze psychologicznej od ponad dwudziestu lat. Termin wypalenie się (ang. burnout) jest metaforą przywołującą na pamięć zgasłe ognisko bądź wypaloną świecę. W odniesieniu do aktywności zawodowej określenie to trafnie oddaje istotę doŞświadczanego przez jednostkę poczucia wyczerpania sił i zniechęcenia oraz tendencję do wycofania się z aktywności.
Termin wypalenie się został wprowadzony do języka nauki w połowie lat 70. w Stanach Zjednoczonych równolegle i niezależnie przez psychiatrę Herberta Freudenbergera i psychologa społecznego Christinę Masłach. Freudenberger (1974), obserwując wolontariuszy pracujących z młodocianymi narkomanami, stwierdził u nich po upływie roku widoczne wyczerpanie sił i zniechęcenie podjętą działalnością charytatywną. Zespół tych objawów nazwał wypaleniem.
Problematyka wypalenia zawodowego jest obecna w literaturze psychologicznej od ponad dwudziestu lat. Termin wypalenie się (ang. burnout) jest metaforą przywołującą na pamięć zgasłe ognisko bądź wypaloną świecę. W odniesieniu do aktywności zawodowej określenie to trafnie oddaje istotę doŞświadczanego przez jednostkę poczucia wyczerpania sił i zniechęcenia oraz tendencję do wycofania się z aktywności.
Termin wypalenie się został wprowadzony do języka nauki w połowie lat 70. w Stanach Zjednoczonych równolegle i niezależnie przez psychiatrę Herberta Freudenbergera i psychologa społecznego Christinę Masłach. Freudenberger (1974), obserwując wolontariuszy pracujących z młodocianymi narkomanami, stwierdził u nich po upływie roku widoczne wyczerpanie sił i zniechęcenie podjętą działalnością charytatywną. Zespół tych objawów nazwał wypaleniem.