Autorka przeprowadziła badania dotyczące wypalenia zawodowego i empatii w grupie lekarzy i pielęgniarek pracujących w specjalnościach zabiegowej, niezabiegowej i podstawowej opieki zdrowotnej.
Ich wyniki mogą być przydatne w rozwoju i doskonaleniu empatii, w docenieniu jej znaczenia w relacjach pomagania, mogą także wpłynąć na uświadomienie sobie zagrożenia syndromem wypalenia zawodowego, pracowników, całej instytucji, oraz społeczeństwa. Rozwój empatii dojrzałej oraz umiejętność kontrolowania wrażliwości empatycznej w kontaktach z pacjentem mogą chronić lekarzy i pielęgniarki przed wpływem symptomów zespołu wypalenia zawodowego.
W książce cytowane są wyniki badań dużej grupy pracowników ochrony zdrowia w Polsce, które wymieniają empatię jako zmienną pośredniczącą, a nawet moderującą o charakterze ochronnym w relacji do wypalenia zawodowego.
Monografia jest skierowana do szerokiego kręgu odbiorców, przede wszystkim do lekarzy i pielęgniarek różnych specjalności, a także studentów wybranych kierunków, jak również innych osób zainteresowanych tą problematyką.
Ich wyniki mogą być przydatne w rozwoju i doskonaleniu empatii, w docenieniu jej znaczenia w relacjach pomagania, mogą także wpłynąć na uświadomienie sobie zagrożenia syndromem wypalenia zawodowego, pracowników, całej instytucji, oraz społeczeństwa. Rozwój empatii dojrzałej oraz umiejętność kontrolowania wrażliwości empatycznej w kontaktach z pacjentem mogą chronić lekarzy i pielęgniarki przed wpływem symptomów zespołu wypalenia zawodowego.
W książce cytowane są wyniki badań dużej grupy pracowników ochrony zdrowia w Polsce, które wymieniają empatię jako zmienną pośredniczącą, a nawet moderującą o charakterze ochronnym w relacji do wypalenia zawodowego.
Monografia jest skierowana do szerokiego kręgu odbiorców, przede wszystkim do lekarzy i pielęgniarek różnych specjalności, a także studentów wybranych kierunków, jak również innych osób zainteresowanych tą problematyką.