Wszystkie kolory moich wspomnień

Ta książka to podróż.
Podróż po kulturze, wyobraźni i odkryciach rodzinnych.

Leigh ma wyrzuty sumienia.
Zamiast być w domu przy matce, spędzała czas z najlepszym przyjacielem. Powrót do domu okazuje się tragiczny, gdyż jej matka odebrała sobie życie..
Rozpacz, szok i wiele niewiadomych.
Dziewczyna ma wątpliwości, ale przede wszystkim stara się zrozumieć przyczyny targnięcia się na życie przez własną rodzicielkę. Rozpoczyna poszukiwanie. Leigh wie jednak tyle, że otoczona była całkowitym brakiem informacji o rodzinie z Tajwanu.
Kiedy na jej drodze staje czerwony ptak, dziewczyna jest pewna, że to właśnie matka powróciła, aby pomóc jej odkryć rodzinne tajemnice...
Leigh wyrusza z ojcem do Tajwanu...

Pierwszy raz przeczytałam książkę tak osobliwą, a przede wszystkim oddającą wrażliwość przez poezję i całą feerie barw. Było to niezwykle ciekawe doświadczenie, przede wszystkim lektura "Wszystkie kolory moich wspomnień" dostarczyła mi ogrom emocji. Poszukiwanie siebie w klimacie smutku, opuszczenia, walki o prawdę łączy się w niezwykle poruszającej powieści. Autorka zabiera czytelnika w niesamowitą podróż nie tylko po kolorowym i odległym kulturowo świecie, ale dostarcza wartościowej fabuły o utacie najbliższej osoby.

Jest artystycznie, uczuciowo i wartościowo.
Zostanie mi w pamięci na długo..

W książce Emily X.R. Pan porusza problem depresji. Mamy główną bohaterkę Leigh, jej rodziców i chłopaka Azela. Życie Leigh rozpada się jak domek z kart kiedy wraz z ojcem znajdują ciało jej matki. Od tego czasu dziewczyna widzi swoją matkę pod postacią pięknego, czerwonego ptaka. Co doprowadziło do tej niespodziewanej śmierci? I jak bardzo ta sytuacja odciśnie się one na dotychczasowym życiu Leigh? Tego należy dowiedzieć się z książki.

"Wszystkie kolory moich wspomnień" szybko się czyta, rozdziały są krótkie i bardzo krótkie (niektóre nawet na pół jednej strony), dzięki czemu wręcz się ją połyka. Śledzimy losy bohaterki z zainteresowaniem chcąc dowiedzieć się tajemnic, które odkrywamy razem z Leigh w jej kolejnych wspomnieniach. Jedyne czego mi zabrakło, to jakiejś większej intrygi rodzinnej - bo już na początku wyobraziłam sobie, że ta książka pójdzie w takim kierunku. Tylko, że ostatecznie zauważam, że nie o to chodziło w tej powieści.

Poza krótkimi rozdziałami, podoba mi się oznaczenie przy każdym rozdziale - piórko przy zwykłych rozdziałach, natomiast kiedy Leigh wraca do wspomnień mamy motyw dymu, gdy wraca do niedalekiej przeszłości mamy symbol klepsydry. Fajne i pomysłowe.

Warto zapoznać się z tym tytułem, zwłaszcza jeśli ktoś z Was interesuje się takimi tematami w literaturze, jak: smutek, przygnębienie, depresja, żałoba i jej przeżywanie oraz próby radzenia sobie w trudnej sytuacji.

Opinia opublikowana na moim blogu:
...

"Co można zrobić, kiedy jedyne, co widzisz za zamkniętymi powiekami, to przebłyski wspomnień o matce, o matce, o matce, smutnej, żywej, pięknej, chorej, ciepłej, uśmiechniętej, martwej?
Lecz nie martwej.
Nie do końca.
Moja matka jest ptakiem."
Leigh nie może dojść do siebie po samobójstwie matki, próbując zrozumieć co się stało postanawia zagłębić się w historię swojej rodziny i wyruszyć w podróż do Tajwanu.
"Wszystkie kolory moich wspomnień" to niezwykła, chociaż też bardzo smutna historia. To opowieść o stracie, żałobie, tęsknocie, samobójstwie i poczuciu winy, które mimo, że irracjonalne, to i tak potrafi zeżreć człowieka od środka. Przyznam, że nie była to lekka przeprawa, nie raz i nie dwa ocierałam łzy wzruszenia, gdy razem z Leigh przemierzałam ulice Tajwanu, poznając razem z nią rodzinne tajemnice i stając się mimowolnym świadkiem jej bolesnego procesu uzdrawiania. Ta wyjątkowa książka, napisana w równie wyjątkowy sposób, to zdecydowanie "must read" tego roku i mimo że jest skierowana głównie do nastolatków, to jestem pewna, że podbije serce również dorosłego czytelnika.