Wydane na rok przed śmiercią pisarza autobiograficzne Wspomnienie to przede wszystkim przejmująca opowieść o udrękach i zachwytach dzieciństwa – o doświadczaniu żałoby, okrucieństwa, osamotnienia, ale również wielkiej miłości i fascynacji pięknem świata. „Przychodzimy z ciemności w światło i wzrastamy w świetle, dopóki śmierć nie wróci nas do pierwotnej ciemności. Pierwsze lata światła częściowo są także ciemnością, nie mamy bowiem żadnej władzy ani zrozumienia i jesteśmy bezradni w zetknięciu ze światem.
To jedna z największych niedoli dzieciństwa. Na szczęście łatwo topnieje wobec bezgranicznej wiary, energii i nieustannej zmienności długiego dnia dziecka. Nawet największa katastrofa nie może trwać przez cały dzień”.
To jedna z największych niedoli dzieciństwa. Na szczęście łatwo topnieje wobec bezgranicznej wiary, energii i nieustannej zmienności długiego dnia dziecka. Nawet największa katastrofa nie może trwać przez cały dzień”.