Wspomaganie osób starszych w domach pomocy społecznej

Wzrastająca liczba osób starszych implikuje konieczność dokonywania diagnozy i udoskonalających analiz dotyczących funkcjonowania instytucji przeznaczonych dla seniorów. Spośród różnych instytucji, które zajmują się wspomaganiem ludzi starszych, szczególną uwagę należy zwrócić na placówki opieki całodobowej. Zmiana naturalnego środowiska życia na środowisko instytucjonalne to bowiem najczęściej krytyczne wydarzenie życiowe, a zarazem nierzadko dodatkowe źródło kryzysów. Najbardziej rozpowszechnioną formą opieki całkowitej nad człowiekiem starszym w Polsce są stacjonarne domy pomocy społecznej. Przedstawiana publikacja podejmuje kwestie związane ze wspomaganiem seniorów w ramach działalności tych placówek. Podstawę analiz stanowiły dane uzyskane podczas badań monograficznych przeprowadzonych w całości przez autorkę w sześciu domach pomocy społecznej dla ludzi starszych. Niniejsze opracowanie ma z założenia charakter głównie empiryczny, stanowi swoisty raport z badań, które zostały wykonane przez autorkę w czasie przygotowywania rozprawy doktorskiej. Treść przedstawianej publikacji może zainteresować osoby zajmujące się w teorii lub w praktyce wspomaganiem najstarszej grupy wiekowej, a zatem m.in. reprezentantów nauk społecznych i studentów (zwłaszcza pedagogiki, polityki społecznej), pracowników instytucji pomocy społecznej, wolontariuszy, członków rodzin seniorów, jak również osoby starsze. Powinna także stanowić przedmiot rozważań osób mających wpływ na kształt opieki instytucjonalnej nad ludźmi starszymi. Autorka ma nadzieję, iż prezentowana praca przyczyni się do szerszego zrozumienia istoty działalności domów pomocy społecznej przeznaczonych dla seniorów oraz do zmiany istniejących poglądów na ich temat, być może również do bardziej nowoczesnego rozwiązania kwestii opieki całodobowej wobec osób w starszym wieku.