Idea integracji europejskiej sięga swymi początkami czasów średniowiecza i monarchii Karola Wielkiego, zwolennika jedności świata chrześcijańskiego. Jednakże właściwa historia integracji europejskiej rozpoczęła się po zakończeniu II wojny światowej wraz z podpisaniem przez 6 państw (Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy, Włochy) tzw. Traktatu Paryskiego1, na mocy którego w 1952 r. powstała Europejska Wspólnota Węgla i Stali (EWWiS). Jej cel stanowiło wspieranie rozwoju gospodarczego i wzrostu zatrudnienia oraz podniesienie poziomu życia w państwach członkowskich poprzez ustanowienie wspólnego rynku węgla i stali. Powstała z czasem idea rozszerzenia współpracy pomiędzy państwami członkowskimi także na inne dziedziny niż sektor węgla i stali, znalazła swój wyraz w podpisanych 25.3.1957 r. w Rzymie Traktacie ustanawiającym Europejską Wspólnotę Gospodarczą oraz Traktacie ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej. Oba traktaty weszły w życie 1.1.1958 r. Traktat powołujący Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (EWEA) dotyczył sektora produkcji i eksploatacji energii atomowej. Natomiast Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG) obejmował przede wszystkim dziedziny gospodarcze. Z upływem czasu to EWG stała się najważniejszą Wspólnotą, a EWWiS oraz EWEA nabrały wobec niej charakteru wspierającego2.