Opinia na temat książki Współlokatorzy

To było moje pierwsze spotkanie z Beth O’Leary i jakże miłe zaskoczenie, wręcz oczarowanie jej stylem pisania inwencją twórczą.
By sięgnąć po tę książkę zachęciła mnie okładka i krótki opis wskazujący, że może będzie ciekawa. Nie pomyliłam się, chociaż z początku miałam wrażenie, że będzie to nudna historia średniej jakości, bardzo młodej pisarki. No i cóż, wielkie zaskoczenie. Beth O’Leary ma niesamowity dar przedstawiania swoich bohaterów w bardzo obrazowy sposób, czytając tę książkę miałam wręcz odczucie, że oglądam ciekawy film na Netflixie. Więc jeśli ktoś lubi literaturę z postaciami wyjątkowymi, nietuzinkowymi i opisanymi ze wszystkim szczegółami , gdzie uruchamiając wyobraźnię widzimy każdego z bohaterów w całej ich okazałości, to z pewnością spodoba się Wam styl tej pisarki. Mnie to akurat przypadło do gustu, tak więc dość szybko zaprzyjaźniłam się z głównymi bohaterami- Tiffy i Leonem. Książka napisana jest dodatkowo z perspektywy obu głównych postaci, czytamy naprzemiennie rozdziały, gdzie śledzimy całą historię przedstawianą przez Tiffy i Leona. Główni bohaterowie się nie znają, mieszkają jednak w jednym mieszkaniu i śpią nawet w jednym łóżku. Porozumiewają się poprzez malutkie liściki, sprawiają sobie drobne przyjemności i dość szybko zaczynają czuć więź, jaka ich zaczyna łączyć. Bardzo różne są początki miłości ale te opisane przez Beth O’Leary idealnie nadają się jako historia do czytania w długie jesienne wieczory. Historia miłości , gdzie przed nią jest przyjaźń, wzajemne zrozumienie. Dodatkowym atutem tej książki są zabawne dialogi, zapewniam, że jeśli szukasz rozrywki na tę porę roku to będzie to trafny wybór.