Publikacja podzielona jest na trzy części. Autorzy uznali, iż nowoczesna filozofia nauki ma swoje źródło we francuskim konwencjonalizmie z przełomu XIX i XX wieku. Część pierwsza ukazuje, przez odwołanie się do kilku dziewiętnastowiecznych stanowisk, francuską filozofię nauki przed wystąpieniem konwencjonalistów. Część druga przedstawia okoliczności powstania koncepcji tych przyrodników-filozofów, jak H. Poincaré i P. Duhem. W części trzeciej autorzy omawiają postkonwencjonalistyczną epistemologię historyczną i jej obrzeża, miedzy innymi stanowiska G. Bachelarda, A. Koyrégo, M. Foucaulta.