Władczynie spojrzenia? to książka o twórczości kobiet ? artystek i reżyserek, które posługują się formami audiowizualnymi: filmem, wideo, nowymi mediami. Centralnym tematem tomu jest kobieca ekspresja, jej zróżnicowanie tematyczne, stylistyczne i medialne. Autorka wykorzystuje zarówno klucz teoretycznofilmowy, feministyczny i genderowy, jak i szeroko rozumianą metodologię studiów kulturowych. Umożliwia jej to umieszczenie oglądanych filmów w wielu różnych kontekstach, w odniesieniu do odmiennych koncepcji teoretycznych i metodologii.
Przedmiotem analizy czyni autorka realizacje takich reżyserek i artystek jak Urlike Ottinger, Chantal Akerman, Vera Chytilová, Julie Dash, Miranda July, Sally Potter, Jennifer Reeves, Jasmila Žbanić oraz powstałe po 1989 roku prace polskich artystek: Katarzyny Kozyry, Anny Baumgart, Bogny Burskiej, Zorki Wollny, Izabeli Gustowskiej, Zuzanny Janin, Karoliny Kowalskiej, Anny Niesterowicz i Alicji Żebrowskiej.
Interdyscyplinarne podejście pozwala autorce na prześledzenie tego, w jaki sposób twórczynie korzystają z pola filmowego, z filmowych konwencji, narzędzi i sposobów reprezentacji i jak na ich podstawie budują swoje wypowiedzi. Przedstawia ona propozycje tworzone przez artystki i reżyserki jako działania uwarunkowane nie tylko miejscem w historii sztuki/filmu, ale także przynależnością do dekonstrukcyjnego nurtu kultury wizualnej, opartego na wspólnocie doświadczenia kobiecego podmiotu twórczego i podobnym teoretycznym przemyśleniom wizualizowanym w medium filmowym.
Przedmiotem analizy czyni autorka realizacje takich reżyserek i artystek jak Urlike Ottinger, Chantal Akerman, Vera Chytilová, Julie Dash, Miranda July, Sally Potter, Jennifer Reeves, Jasmila Žbanić oraz powstałe po 1989 roku prace polskich artystek: Katarzyny Kozyry, Anny Baumgart, Bogny Burskiej, Zorki Wollny, Izabeli Gustowskiej, Zuzanny Janin, Karoliny Kowalskiej, Anny Niesterowicz i Alicji Żebrowskiej.
Interdyscyplinarne podejście pozwala autorce na prześledzenie tego, w jaki sposób twórczynie korzystają z pola filmowego, z filmowych konwencji, narzędzi i sposobów reprezentacji i jak na ich podstawie budują swoje wypowiedzi. Przedstawia ona propozycje tworzone przez artystki i reżyserki jako działania uwarunkowane nie tylko miejscem w historii sztuki/filmu, ale także przynależnością do dekonstrukcyjnego nurtu kultury wizualnej, opartego na wspólnocie doświadczenia kobiecego podmiotu twórczego i podobnym teoretycznym przemyśleniom wizualizowanym w medium filmowym.