Opinia na temat książki Wisielcza góra

Kończąc "Wisielczą górę" mogę nareszcie powiedzieć - przeczytałam wszystkie książki Pauliny Hendel. Przeczytałam i pozostaję wierną fanką.
"Wisielcza góra" nie jest może tak całkowicie pochłaniająca i łapiąca za serce jak seria "Żniwiarz" czy najnowsze "Cmentarze osobliwości", ale bez bicia przyznaję, że były momenty w których ze wzruszeniem czytałam o życiu w cieniu dawnych wierzeń i mocy potężnych, związanych z naturą bóstw. Pani Paulina ma niesamowity dar snucia opowieści, w których czytelnik pragnie się zatopić, przykryć się tymi słowami jak ciepłą kołderką i dać się porwać historii.
Tym razem również - tak jak w pozostałych książkach - znajdziemy nawiązanie do wcześniejszych dzieł autorki, co jest dla mnie bardzo fajnym smaczkiem i puszczeniem oka do wiernych czytelników na zasadzie: "wiem, że wiecie do czego nawiązuję". Sprawia to, że wszystkie serie należą do wspólnego universum, co czyni go różnorodnym i niesamowicie rozbudowanym!
"Wisielcza góra" to książka skierowana raczej do starszej młodzieży lub młodych dorosłych, chociaż problemy w niej poruszane są bardzo uniwersalne - potrzeba znalezienia własnego miejsca w świecie, w społeczności, potrzeba bezpieczeństwa i akceptacji, poszukiwanie boga przez opuszczonych wiernych, szukanie własnej drogi - problemy które zrozumie czytelnik w każdym wieku.
Dla miłośników słowiańskich wierzeń - lektura obowiązkowa!