Wezwanie mowy

Zgodnie z tytułem i deklarowanym już na wstępie zamierzeniem, autor zwraca szczególną uwagę na poruszany przez Rosenzweiga problem liturgii i sztuki (lub piękna) jako form obcowania z transcendencją na gruncie konkretnego doświadczenia. Uwypuklenie tego problemu w myśli Rosenzweiga oraz powiązanie go z ogólniejszą problematyką bycia religijnego oraz „myślenia mowy” stanowi o oryginalności pracy Janusza Maja. Z recenzji dr hab. W. Małgorzaty Kowalskiej Janusz Maj w swojej książce przedstawia i uzasadnia, że w filozofii współczesnej podejmowane są te same problemy, które pomimo różnicy czasowej obecne już były w latach dwudziestych ubiegłego wieku w nurcie filozofii dialogu. Są to: podmiotowość heteronomiczna oparta na wezwaniu i odpowiedzi, relacja intersubiektywna, rozbicie tradycyjnych struktur ontologicznych w ukazywaniu tego, co postmetafizyczne czy krytyka idealistycznych form myślenia, jako form totalnych. Z recenzji prof. dra hab. Jerzego Ochmanna