Walka o pamięć o powstaniu w getcie warszawskim rozpoczęła się tuż po jego stłumieniu. W Polsce Ludowej manipulowano historią getta, interpretując ją tak, aby pasowała do bieżącej sytuacji politycznej. Książka analizuje stosunek polskich władz i historiografii w latach 1944–1989 do walki Żydów w getcie warszawskim. Autorka przedstawia kształtowanie obrazu powstania przez oficjalną propagandę za pośrednictwem prasy, opracowań naukowych, podręczników historii, filmu, literatury i sztuki. Pokazuje, jaką rolę w tym procesie odegrały obchody kolejnych rocznic. Opisuje także, jak w opozycji do oficjalnej propagandy formował się stosunek polskich elit intelektualnych, Kościoła oraz opozycji politycznej do martyrologii Żydów.
Książka nagrodzona w konkursie im. Władysława Pobóg-Malinowskiego na Najlepszy Debiut Historyczny Roku 2007.
Książka nagrodzona w konkursie im. Władysława Pobóg-Malinowskiego na Najlepszy Debiut Historyczny Roku 2007.