W wieku 33 lat Jolanta Gorawski-Zalewska wchodzi na drogę wewnętrznego przebudzenia. W tej książce opisuje ona swoje przeżycia, stosunki z Bogiem, jej zmagania i miotanie się w poszukiwaniu sensu życia i swojego miejsca w świecie. Opisuje walkę w dojściu do samej siebie. Jej wiersze są poświęcone miłości jej życia, Bogu. Bo to On sprawia, że każdy dzień jest fascynujący, nowy i żywy, że warto jest żyć i doświadczać nowych rzeczy. Każdego dnia życie daruje nam mnóstwo nowych wyzwań, od nas zależy, co z tym robimy. Głos wewnętrzny to największy skarb, który każdy z nas nosi w sobie. Lecz niestety niewielu wsłuchuje się w jego szept. Motto życiowe Jolanty brzmi: „Nie patrz rozumem, ale duszą, bowiem nadchodzące życie już jest przed nami. Czeka, by otworzyć przed nami świat. Tylko patrz uważniej. Wytęż mocniej wzrok” – z pierwszego Objawienia.