"Praca ta ukazuje nie tylko mało podkreślane zróżnicowanie konspiracyjnych związków młodzieży w okupowanej Warszawie, ale też - w tym wypadku - skuteczne działania zmierzające do konsolidacji wobec celu nadrzędnego. Poprzez pierwotną współpracę konspiracyjnego "Petu" z Organizacją Małego Sabotażu "Wawer", a potem zaangażowanie w Grupy Szturmowe Szarych Szeregów środowisko staje się z czasem częścią elity warszawskiego Kedywu KG AK, a w godzinie próby jego liderzy nie tylko dowodzą strukturami batalionów "Parasol" i "Zośka", ale też giną na posterunku, realizując najtrudniejsze zadania w najcięższych powstańczych walkach w Warszawie. Przy czym postawa ideowa szła tu w parze z praktyką i zaangażowaniem najwyższej próby, mimo intelektualnych dyskusji i rozterek oraz realistycznych wniosków i ocen. I dotyczyła nie tylko wychowanków, ale także liderów oraz środowiskowego mentora - Bolesława Srockiego - który zaangażowany w konspirację najwyższych szczebli, miał też swój udział w późniejszym utrwaleniu pamięci o tym bohaterskim pokoleniu, współpracując m. in. z Aleksandrem Kamińskim. dr hab. Adam F. Baran