Twórczość pisarki jest bogata i różnorodna. Oprócz poezji, która zwróciła uwagę znanych krytyków młodopolskich (np. Antoniego Langego, Artura Górskiego, Aurelego Drogoszewskiego) Grossek-Korycka jest m.in. autorką esejów Medytacje, w których prowadzi indywidualny dialog z głównymi nurtami myślowymi epoki, zwłaszcza prezentuje interesującą interpretację nietzscheanizmu. Jako poetka, autorka tomów: Poezje, 1904; Orzeł oślepły, 1913; Niedziela palem 1919, oraz wierszy i poematów w czasopismach – z których dokonano wyboru – zajmuje na mapie poezji Młodej Polski miejsce osobne i oryginalne. Jej poezję można łączyć z nurtem młodopolskiego preekspresjonizmu umieszczając obok twórczości Tadeusza Micińskiego i Marii Komornickiej. Poetka mówi „głosem kobiecym", łączy dyskurs bezpośredniego wyznania z kreacją perspektywy kosmicznej, indywidualnie opracowuje wątki biblijne i mitologiczne, z upodobaniem sięga do tematyki religijno-metafizycznej, publikuje śmiałe, intrygujące wieloznacznością erotyki. Tom opatrzony wstępem historycznoliterackim i komentarzem edytorskim.